Bali tot ziens (verzonden vanuit de vertrekhal)

Sita tussen de "apen"

 Uluwatu tempel

Morgen vliegen we terug. We zitten in een home stay, waar we tot vanmiddag de enige gasten waren. We kwamen hier voor de tempel Ulu Watu, die op een hoge rots in de oceaan ligt, voor een uitvoering van de Kecak-dans en om te snorkelen.

De tempel is extra heilig, omdat hier alle duivels in de zee gegooid zijn, waar ze tot opluchting van de Balinezen tot nu zijn gebleven. De Balinezen hebben (op de vissers na) niet veel op met de zee, wat raar is voor eilandbewoners.

de apen van de Kecak-dans

De Kecak-dans is heel anders dan de andere Balinee dansen, want geen begeleiding van de gamelan, maar uitsluitend van de a capella zingende dansers, die door klanken (‘cak cak’) en beweging een groepen apen uitbeelden en het verhaal van de “Ramayana” vertellen. Het verhaal is ingewikkeld, maar ‘ze’ krijgen elkaar aan het eind.

Eerlijk gezegd hebben we jaren geleden een veel mooiere en sterkere uitvoering gezien.

En van het snorkelen komt niks tercht, want de zee is veel te ruw en te vies. Dat was veel mooier in Tianyar en vooral Padang Bay.

Het is hier vooral een oord voor surfers uit alle delen van de (westerse) wereld.

brutale aap heeft een bril gepakt

tempel-apen bij zonsondergang

Dus zitten we  aan en over de rand van het zwembad. Dat is heerlijk rustig en zeker geen straf, maar is zeker geen Bali, maar een ‘gewoon’ tropisch vakantie-oord. En dat is ook heel erg lekker.

Morgen zeggen we “Bali, sampai jumpa”, maar eigenlijk hebben we het echte Bali al vaarwel gezegd.