Queenie is inmiddels een ervaren jam- en sappenproducteur geworden. Dus we hebben voorlopig voldoende druiven-, pruimen-, en appelsap. En ook jam.Een nieuwe vondst is de "appellikeur".
Zo noemen we dit maar even, want een officiële naam weten we niet, maar het is lekker zoet en weer eens iets anders dan cointreau of zo. En het helpt weer een beetje de overproductie van appelen weg te werken.
En er zijn nog véééél meer potten en flessen.De noten komen altijd als laatste, maar die staan nu ook op springen. Het zijn er ook heel erg veel.
Binnenshuis zijn we ook actief.
Peter hangt een deur in de logeerkamer. Dat is niet zo maar wat, hoor.
het is best lastig om het geheel precies waterpas en hoeken van 90 graden te maken, maar met een beetje smokkelen en sjoemelen, lijkt het net vakwerk.
Het werd tijd dat logés de deur kunnen sluiten!
Jan en Toos komen op bezoek met hun camper.
Net op tijd, want de avond ervoor is door een korte, maar hevige storm de helft van onze kastanje gesneuveld.
Jan helpt en de ravage is in één dagdeel opgelost.
Bij het afvoeren van restanten van de kastanje treffen we een dode vos langs de weg aan.
Bezoek van Nel en Maarten die op weg zijn naar hun huis in de Provence.We gaan gevieren op bezoek bij Pieter voor een avondvullend diner.
Maar zij laten ook even tafeltennis van hoog niveau zien, want ze zijn beiden ervaren en enthousiaste 'ping-pongers'.
Na enkele dagen reizen we hen achterna en logeren een paar dagen bij de Gorges du Verdon.
Nel en Maarten nemen ons mee op een tocht langs de gorges en we zien een spectaculair landschap. De "Grand Canyon" staat er op de kaart.
En terecht, vooral het boottochtje door de 'gorges'. Indrukwekkend!
De gieren cirkelen boven onze hoofden.
Na een paar prachtige dagen in de Provence gaan we naar het zuiden om nog één nachtje op bezoek te gaan in onze eigen, oude, maar helaas drie jaar geleden, verkochte boot 'Jagombo'.
Op weg naar de Jagombo wilden we eerst nog een oestertje eten in Marseillan.
Daar kopen we natuurlijk ook 2 flessen Noilly Prat, een witte en een rode. De rode Noilly Prat kan je alleen hier en in de USA kopen.
Ook brengen we een nostalgisch bezoekje brengen aan "Port Ariane" in Lattes, waar onze boot jaren gelegen heeft.
Er was eigenlijk nergens iets veranderd, maar de prijzen (m.n. de oesters) bleken wel gestegen te zijn!
Het Engelse stel (Julie en Peter) ontving ons zeer gastvrij en we sliepen als marmotten op onze vroegere boot in Aigues Mortes.
De volgende dag weer terug naar Ouge, want de pruimenbomen moeten, nu de pruimen geoogst zijn, zeer nodig worden gesnoeid.
