het nuttige en het aangename

Toen de hittegolf op zijn hoogtepunt was, kwamen Alice en Jeroen met Noor en Deen aan in Ouge.

.

Ze zijn direct van plan het nuttige en het aangename met elkaar te verenigen. En laten zich door de hitte niet weerhouden!

Jeroen pakt eerst de raadselachtige elektriciteitsleidingen van de knechtenwoning aan: een voor Peter niet te ontwarren kluwe, die tot nu het aanleggen van stopcontacten en schakelaars in de knechtenwoning onmogelijk had gemaakt.

Nadat dit klusje was geklaard pakken Jeroen en Alice het bamboebos aan de voorkant van het huis aan. Wij hadden bedacht dat we moesten toewerken naar een geleidelijke verwijdering, want het bamboebos bereidt zich nog steeds agressief uit.

Maar Jeroen en Alice vonden dat je dan maar beter in één keer zou moeten doen.

En binnen enkele dagen en na vele karrenvrachten naar de gemeentelijk “decheterie”, was het karwei klaar.

Noor ging Queenie helpen met het maken van bessenjam
en Alice met het ontpitten van de mirabellen.

We hadden ook tijd voor de kapper (Anne-Marie) en toen Noor dat in de gaten kreeg, wilde ook graag geknipt worden. Ze toonde Anne-Marie een plaatje van een zorgvuldig uitgekozen kapsel. Ze nam plaats op de kappersstoel en Anne-Marie ging aan het werk. En dat lukt heel goed (al sloegen laten de twijfels toe).

De 50^e verjaardag van Alice vierden we met een gezellig etentje in “Le Jardin” in Bourbon les Bains.

Maar het waren heel hete dagen.

Alles werd (letterlijk) uit de kast gehaald om de canicule te overleven: het zwembadje, waarvan we dachten dat het nu voor iedereen te klein zou zijn.

De Eenhoorn van Noor paste echter niet zo goed in het pierenbadje.

Belle en Maarten strijken ook een paar dagen neer in Ouge: het lijkt wel een jeugdherberg!

Natuurlijk hoort daar volgens Deen tafeltennis bij en een beetje voetballen en “zwemmen”.

Il est adorable!

We zijn weer terug in Ouge, nadat we de boot achtergelaten hebben bij Sebastien in Chamouilley (dicht bij Vitry le Francois) in de hoop dat hij hem gaat repareren, zoals hij had beloofd.

Queenie is over de afloop van dit verhaal optimistischer dan Peter.

Zij is overigens toch al positief gestemd, want bij thuiskomst in Ouge blijkt dat de moestuin, dank zij haar irrigatiesysteem behoorlijk goed geleverd heeft: aardappelen, snijbiet, heilige boontjes, uien, knoflook en courgettes!

We eten er deze dagen smakelijk van.

Bovendien blijkt dat de telefoon en de wifi het inderdaad weer doen. Dat was ons al eerder gemeld, maar je wilt het toch ook wel even zien.

En we gaan naar de bouwmaterialenzaak en bestellen balken, stenen en ijzerwaren om de vloer van de knechtenwoning te maken.





Het spul wordt keurig thuis bezorgd en Queenie begint alvast met het uitgraven van de bodem van de knechtenwoning, zodat de balken waterpas kunnen worden gelegd. Dat loopt vlotter dan we hadden verwacht.

Komt ook nog bij dat de hitte iets afneemt en er een aangename dag met een heerlijk fris regenbuitje volgt. Dat is weer eens wat anders na zoveel dagen tropische temperaturen.

Wie schetst onze verbazing en opluchting als we zaterdagmorgen worden gebeld door Sebastien dat de boot is gerepareerd! Wij antwoorden hem dat we morgen de boot komen ophalen om er mee verder te varen naar Vitry.

Die zondagmorgen arriveren we in Chamouilley, Sebastien verwelkomt ons, legt ons uit dat hij geen nieuwe pomp heeft hoeven kopen, maar dat de oude is gerepareerd, rekent ons een luttel bedrag voor reparatie, voor het verslepen van de boot en voor de hele service en biedt ook nog aan ons van het station te halen als we na het stallen van de boot in Vitry met de trein terug keren naar Chamouilley om onze auto bij hem op te halen die we bij hem in de loods hebben geparkeerd.

Dat laatste hoefde niet, want we zijn na een aangenaam boottochtje van twee dagen (met aan het einde van de middag het gebruikelijke “vastmakertje'”) naar Vitry met de bus en onze vouwfietsjes teruggekomen naar de auto.

Toen we in Vitry onze boot af meerden in de haven, spraken we nog met de dame die daar het haventje van uit de capitainerie runt. Ook zij kende Sebatien en riep spontaan: “il est adorable!”

En dat zijn we met haar eens en Queenie heeft het nog een keer herhaald. In het gesprek, dat we met hem daarbij hadden, bleek dat hij een ex-schooldirecteur is en dat hij na 20-jaar het onderwijs vaarwel heeft gezegd uit onvrede met het Franse onderwijs, de salariëring en het gebrek aan waardering. Nu voelt hij zich vrij en houdt hij zich bezig met handelen en verhuren van boten van uit een oude fabriek.

Niet alleen interessante, maar ook een erg aardige man.