in tijden van corona

In tijden van Corona

Op 12 maart reden we na een dag of twaalf lelijk weer van Ouge naar Utrecht. Iets eerder dan we van plan waren, want het was toch beroerd weer en we hadden een aantal activiteiten in Utrecht.

Onderweg in de auto bereikten ons al berichten over het afgelasten van evenementen, de voorzitter van het bestuur van het buurthuis belde dat het misschien beter was om de geplande activiteiten voorlopig te schrappen en ook de opening van de bibliotheek in het oude hoofdpostkantoor in Utrecht ging niet door. Rutte verscheen op de TV en de “intelligente lock down” werd afgekondigd. De 80^e verjaardag van zus Ada en het feestje van nicht Rinske in Rotterdam werden geschrapt. Eigenlijk waren we voor niets uit Ouge vertrokken, dus wilden we weer naar Ouge terug; de spullen om in de auto te laden stonden al klaar in de gang om de ochtend er na te vertrekken, maar toen kwam het dringende advies van het kabinet om niet naar het buitenland te gaan. We weten nog steeds niet of we er spijt van moeten hebben dat we thuis gebleven zijn, want het betekende dat we 3 maanden in Utrecht zijn gebleven.

Het was een bijzondere tijd; dat wel. We leefden intensief mee met de ongekende, rampzalige en verbijsterende coronacrisis. Maar het waren ook maanden die ons er toe brachten om dingen te doen die we eigenlijk al lang van plan waren, maar waar we nooit toe kwamen, zoals rommel opruimen, boeken lezen, 

roeien op de Maarsseveenseplas, op de werf zitten, fietsen in de buurt, een mini-moestuin aanleggen, oude vrienden bellen en zo meer. 

Ook maakten we de verhuizing van Dorien naar Maarssen-dorp mee, de bbq ter gelegenheid van de verjaardag van Queenie en de anti-racisme demonstratie in Utrecht.

 Intussen zijn de kansen dat we naar Ouge kunnen gaan niet erg groot, bovendien ligt Ouge in het NO van frankrijk en dat is rood gebied. D.w.z. dat daar het aantal besmettingen hoog is en/of de gezondheidsvoorzieningen beperkt. 

Maar begin juni gaat het ij langzaam keren.

De aantallen sterfgevallen worden steeds lager, opnames in ziekenhuizen en IC-afdelingen ook. Iedereen lijkt het gevoel te hebben dat de epidemie over is. Zo gedraagt men zich ook steeds meer en meer.

We mogen nu ook naar het buitenland met vakantie van de regering. Zelfs naar Frankrijk; dat bleef tot gisteren, 13 juni, nog een heel klein beetje onzeker totdat het bericht kwam dat we nu ook in Frankrijk welkom zijn. In de groepsapp van Frankrijk-gangers lazen we dat sommige mensen nog niet durfden omdat de verzekering niet zou uitkeren als je een ongeluk zou krijgen, maar sinds zaterdagmiddag is dat niet meer aan de orde.

We vertrekken dus maandagochtend de 15e juni en blijven dan misschien wel 2 maanden of nog langer in Ouge. Ben benieuwd hoe de wereld er dan uit zal zien. Is er in september een 2^e golf in Nl, Frankrijk of elders? Is er dan een pikzwarte economische recessie? Of een nieuwe lock-down? We weten het niet. En wat gaan we doen als er in Ouge een nieuwe confinement wordt afgekondigd? Blijven we dan of gaan we naar Utrecht?

15 juni

In Ouge aangekomen blijkt alles normaal te zijn. De Engelsen zijn er gewoon gebleven en hebben het zeer rustig gehad. Van buurman Michel horen we dat er niemand in Ouge ziek is geworden door de corona. Alleen één inwoonster (een verpleegster) van Chauvirey is ziek geworden en overleden.

Verder niemand. 

Michel vond dat Frankrijk er redelijk van af gekomen was. Beter, dacht hij dan Nederland. Even hadden we, toen we naar Ouge vertrokken, ons nog afgevraagd: ‘hoe zouden de mensen in Ouge het eigenlijk vinden dat die Hollanders weer terug komen in Ouge?’ je kunt je toch voorstellen dat men bang is dat die Hollanders het virus meebrengen. Maar daar blijkt niets van. 

Ook Jerôme, die onze tuin eigener beweging goed had bijgehouden, wilde best een gesprek aan over de corona. Hij was niet tevreden over de manier waarop Macron de crisis had behandeld (‘mal geré’). We kregen een beetje het gevoel dat we werden gezien als een soort zwaluwen, die de zomer maken!

De tuin ligt er prachtig bij, we hebben helaas het voorjaar gemist, maar de morellen hangen mooi oranje-rood met massa’s in de bomen en ook de bessen moeten snel worden geplukt. Verder zien we de oogst aan appels, pruimen, vijgen en druiven weer overvloedig zal zij in het najaar. Maar de peren-, abrikozen- en perzikenbomen hebben geen één vrucht.

Hoe dan ook, het is heerlijk om weer in Ouge te zijn na 3 maanden opgehokt in Utrecht.

Voorlopig gaan we hier niet weg!

 

We zijn heel snel weer in ons oude doen; en dat moet ook wel, want er is een hoop te doen.












Daarna rusten in de abri . . . .