Herodotus zei het
2400 jaar geleden al: “Egypte is een geschenk van de Nijl”.
Hoe waar dat is, merk je goed als je, net als de rijke Europeanen uit de 19e eeuw, met een ’dahabya’ over de Nijl vaart. 
In Egypte komt de
wind meestal uit het noorden, dus naar het zuiden zeilen zit er
meestal wel in.
Zo ook op onze reis. Stil glijden langs de Nijloevers
met zicht op de soms smalle, groene strook tussen de Nijl en de woestijn, op de
vele vogels en op de vissers.
Zo is het nu en
zo is het al tientallen eeuwen.
Eerlijk gezegd
waren we met enige gemengde gevoelens uit Utrecht vertrokken. Hoe is
het daar onder het militaire regime van Sisi, dat nog dictatorialer
is dan dat van Moubarak? En is het wel veilig genoeg?
Gek genoeg hebben
we aan dergelijk zaken niet meer gedacht vanaf het moment dat we in
Egypte waren. Eén van de redenen was dat we in een gezelschap waren
van 15 (amateur-)egyptologen van een stichting Mehen, die er voor
zorgden dat je 10x zo veel ziet als normaal van de Egyptische
oudheid. 
De grote expert was Jan Koek, die ons, samen met zijn vrouw Bep,
langs vele piramides, graven en tempels voerde en ons ook talloze
inscripties, afbeeldingen, teksten en hiërogliefen liet zien.
We hadden een uitstekende kok aan boord, de temperatuur was erg aangenaam en iedere dag meerde de dahabiya ergens af en gingen we een tempel, graf of piramide bezoeken. Soms hadden we de avond ervoor van expert Jan een lezing gehad, zodat we goed geïnformeerd op pad gingen.
Zo kwamen we op
een intensieve manier in contact met de oude pharao’s, hun
godsdienstige denkbeelden en gebruiken (die soms zeer overeenkwamen
met andere godsdiensten), de bouwwijze van de tempels en de invloed
van de Egyptenaren op de beschaving van de Grieken en Romeinen. En
dus op de onze.
En soms nog veel ouder: we
zagen gewoon langs een weg door de woestijn tekeningen en inscripties
van 15.000 jaar oud.
Maar ook: op
reis gaan met een deskundig reisgezelschap heeft iets zeer
stimulerends. Al was het maar de opwinding die zich van het
gezelschap meester maakt, als men weer een hiëroglief in een tempel
heeft kunnen ontcijferen.
Want dat konden velen van ons gezelschap!
Dus van de weeromstuit pikten wij er ook een graantje van mee.
De dag voor dat we uit Cairo vertrokken viel er nog een Russisch vliegtuig neer in de Sinaï, toen beseften we nog niet dat dit een terreurdaad was – technische gebreken aan het toestel, lazen we - maar thuis gekomen waren we wel blij dat ze niet ons vliegtuig van Egypt Air hadden uitgekozen.
