een zomers herfst

Op 13 september belanden we weer in Ouge.

Begin augustus heeft hier een heftige storm gewoed en dat is in de tuin goed te zien. We hadden er al op gerekend, want overbuurvrouw Liz had ons al geapped dat de blauwe regen van de gevel was gewaaid en dat haar Ierse echtgenoot Charles samen met de Franse buurman Robert de plant weer aan de gevel hebben vastgemaakt.

de courgettes

 

Maar er was meer schade; voor het tweede jaar op rij brak er weer een grote tak van de kastanje af. Er blijft van die boom niet veel meer over. Er bleek ook een pruimenboom gehalveerd, maar dat is helemaal niet erg. We hebben eigenlijk te veel pruimenbomen.

Maar de moestuin heeft het goed gedaan: aardappelen, (heilige) boontjes, snij biet en 2 reusachtige courgettes. Queenie had ze eigenlijk eerder willen oogsten, want dan zijn ze lekkerder. Maar toen waren we er nog niet en de soep die ze ervan gemaakt heeft was heerlijk!

En dan komen Dorien en Ad een paar dagen. 

Ze willen meehelpen met de tuin en met het oogsten van de pruimen, de appelen en druiven en met het verwerken ervan en ook van de bessen en mirabellen, die nog in de vriezer lagen tot jammen, sappen, compôtes, appelmoes en dergelijke. Het zijn weer enorme massa's die Queenie en Dorien verwerken.

pelle-pommes

Gelukkig hebben we vorig jaar voor enkele euro's een prachtig machientje gekocht op een 'vide-grenier'. 

Het is een 'pelle-pommes'.

Het apparaat werkt zo: je steekt een appel aan een soort vork, je draait aan een slingertje en de appel wordt geschild. 

Tegelijkertijd snijdt hij de appel in dunne schijfjes en hij haalt het klokhuis eruit! 

Als je het apparaatje op een goede plek zet, kan je schil direct in de afvalemmer laten vallen.

Dorien kon er niet genoeg van krijgen.

En zo kon het gebeuren dat de kasten in de bijkeuken vol raakten met potten appelmoes, jam, colis en met flessen appel-, pruimen, druiven en bessensap.

Ad repareert de vloer van de abri

Intussen legde Ad elektriciteit aan in de abri en verstevigde hij de vloer, want die had Peter niet erg degelijk en wel behoorlijk wiebelig met de tacker vastgemaakt.

Queenie legt de vloer 

Na het vertrek van Dorien en Ad en nu de oogst binnen is, gaan Queenie en Peter weer verder aan de renovatie van de zgn knechtenwoning. De vloerbalken worden gelegd en de vloer van spaanplaat (de 'sous-couche') ook. We krijgen weer de smaak te pakken van het klussen; zeker als je ziet hoe het werk gestaag vordert.

Dan rijdt de camper van Catharina en Jan voor. Zij zijn op weg naar Italië en komen een paar nachtjes bij ons slapen.

we planten de roos

het fatsoeneren van de abrikoos

Daar blijft het echter niet bij: ze brengen een roze roos mee, 'new dawn' is haar naam. We planten hem bij een pilaar van de abri. Jan is echt een vent met groene vingers en is erg geïnteresseerd in het wel en wee van de tuin. Dus wordt op zijn aanraden de abrikoos aangepakt, want die begint qua vorm steeds meer op een populier te lijken en dat hoort niet. De boom wordt grondig gesnoeid en de takken worden met touwtjes vakkundig naar beneden gebogen. Ziet er veel mooier uit!

onder het standbeeld van Diderot

Een dagje naar Langres om daar over de schitterende stadsmuur te wandelen. In één uur ben je de hele stad rond, inclusief de bezichtiging van de 'donjon'. Een heerlijk dagje.

Catharina en Jan gaan door naar Toscane en Queenie en Peter gaan verder met de knechtenwoning.

We hadden bij de Emmaus 2 deuren gekocht, die zo op het oog geschat wel ongeveer in de stenen deuropeningen van de knechtenwoning zouden kunnen passen. Dat dachten we en . . . het kwam nog best aardig uit ook! Al kostte dat wel tientallen keren passen, meten, aanpassen en opnieuw meten, schaven, smokkelen, bijschaven, want er is niets recht in dit huis.

Maar het zit.

Omdat het als maar mooi weer blijft maken we ook een fietstochtje. Onlangs zijn er in de omgeving windmolens geplaatst. dat heeft natuurlijk veel bezwaren opgeleverd, want iedereen is vóór windenergie, maar niet hier. Toch komt er in twee buurdorpen nog een serie van 7 turbines bij. Ook daar zijn protesten, want ook hier wil men ze niet, hoewel de opbrengsten voor het merendeel naar de gemeenten gaat en de gemeenteraden al een besluit genomen hebben. Hadden de inwoners niet goed opgelet? of heeft de raad zo stilletjes mogelijk in een "openbare vergadering" een besluit genomen?

Le Vieux Chêne

Na de windmolens komen we in Vitry we kloppen even aan bij Marianne en Johan die daar wonen. we praten uitvoerig bij en gaan daar de volgende dag mee verder; dit eindigt in de "Vieux Chène", waar we 'sanglier aux pommes'. Heerlijk: dit wilde zwijn had niet voor niets geleefd!

Op die fietstocht gingen we even buurten bij Marianne en Johan in Vitrey, die de dag er na ons in Ouge kwamen opzoeken. We rondden de dag af met een diner in de 'Vieux Chêne'; heerlijk everzwijn met gepofte appelen ofwel 'sanglier aux pommes'. het was heerlijk; dit wilde zwijn heeft niet voor niets geleefd!




En we blijven het maar naar onze zin hebben in Ouge; langzamerhand gaan we begrijpen hoe dat komt.

het nuttige en het aangename

Toen de hittegolf op zijn hoogtepunt was, kwamen Alice en Jeroen met Noor en Deen aan in Ouge.

.

Ze zijn direct van plan het nuttige en het aangename met elkaar te verenigen. En laten zich door de hitte niet weerhouden!

Jeroen pakt eerst de raadselachtige elektriciteitsleidingen van de knechtenwoning aan: een voor Peter niet te ontwarren kluwe, die tot nu het aanleggen van stopcontacten en schakelaars in de knechtenwoning onmogelijk had gemaakt.

Nadat dit klusje was geklaard pakken Jeroen en Alice het bamboebos aan de voorkant van het huis aan. Wij hadden bedacht dat we moesten toewerken naar een geleidelijke verwijdering, want het bamboebos bereidt zich nog steeds agressief uit.

Maar Jeroen en Alice vonden dat je dan maar beter in één keer zou moeten doen.

En binnen enkele dagen en na vele karrenvrachten naar de gemeentelijk “decheterie”, was het karwei klaar.

Noor ging Queenie helpen met het maken van bessenjam
en Alice met het ontpitten van de mirabellen.

We hadden ook tijd voor de kapper (Anne-Marie) en toen Noor dat in de gaten kreeg, wilde ook graag geknipt worden. Ze toonde Anne-Marie een plaatje van een zorgvuldig uitgekozen kapsel. Ze nam plaats op de kappersstoel en Anne-Marie ging aan het werk. En dat lukt heel goed (al sloegen laten de twijfels toe).

De 50^e verjaardag van Alice vierden we met een gezellig etentje in “Le Jardin” in Bourbon les Bains.

Maar het waren heel hete dagen.

Alles werd (letterlijk) uit de kast gehaald om de canicule te overleven: het zwembadje, waarvan we dachten dat het nu voor iedereen te klein zou zijn.

De Eenhoorn van Noor paste echter niet zo goed in het pierenbadje.

Belle en Maarten strijken ook een paar dagen neer in Ouge: het lijkt wel een jeugdherberg!

Natuurlijk hoort daar volgens Deen tafeltennis bij en een beetje voetballen en “zwemmen”.

Il est adorable!

We zijn weer terug in Ouge, nadat we de boot achtergelaten hebben bij Sebastien in Chamouilley (dicht bij Vitry le Francois) in de hoop dat hij hem gaat repareren, zoals hij had beloofd.

Queenie is over de afloop van dit verhaal optimistischer dan Peter.

Zij is overigens toch al positief gestemd, want bij thuiskomst in Ouge blijkt dat de moestuin, dank zij haar irrigatiesysteem behoorlijk goed geleverd heeft: aardappelen, snijbiet, heilige boontjes, uien, knoflook en courgettes!

We eten er deze dagen smakelijk van.

Bovendien blijkt dat de telefoon en de wifi het inderdaad weer doen. Dat was ons al eerder gemeld, maar je wilt het toch ook wel even zien.

En we gaan naar de bouwmaterialenzaak en bestellen balken, stenen en ijzerwaren om de vloer van de knechtenwoning te maken.





Het spul wordt keurig thuis bezorgd en Queenie begint alvast met het uitgraven van de bodem van de knechtenwoning, zodat de balken waterpas kunnen worden gelegd. Dat loopt vlotter dan we hadden verwacht.

Komt ook nog bij dat de hitte iets afneemt en er een aangename dag met een heerlijk fris regenbuitje volgt. Dat is weer eens wat anders na zoveel dagen tropische temperaturen.

Wie schetst onze verbazing en opluchting als we zaterdagmorgen worden gebeld door Sebastien dat de boot is gerepareerd! Wij antwoorden hem dat we morgen de boot komen ophalen om er mee verder te varen naar Vitry.

Die zondagmorgen arriveren we in Chamouilley, Sebastien verwelkomt ons, legt ons uit dat hij geen nieuwe pomp heeft hoeven kopen, maar dat de oude is gerepareerd, rekent ons een luttel bedrag voor reparatie, voor het verslepen van de boot en voor de hele service en biedt ook nog aan ons van het station te halen als we na het stallen van de boot in Vitry met de trein terug keren naar Chamouilley om onze auto bij hem op te halen die we bij hem in de loods hebben geparkeerd.

Dat laatste hoefde niet, want we zijn na een aangenaam boottochtje van twee dagen (met aan het einde van de middag het gebruikelijke “vastmakertje'”) naar Vitry met de bus en onze vouwfietsjes teruggekomen naar de auto.

Toen we in Vitry onze boot af meerden in de haven, spraken we nog met de dame die daar het haventje van uit de capitainerie runt. Ook zij kende Sebatien en riep spontaan: “il est adorable!”

En dat zijn we met haar eens en Queenie heeft het nog een keer herhaald. In het gesprek, dat we met hem daarbij hadden, bleek dat hij een ex-schooldirecteur is en dat hij na 20-jaar het onderwijs vaarwel heeft gezegd uit onvrede met het Franse onderwijs, de salariëring en het gebrek aan waardering. Nu voelt hij zich vrij en houdt hij zich bezig met handelen en verhuren van boten van uit een oude fabriek.

Niet alleen interessante, maar ook een erg aardige man.

pech

We varen dus op het 'Canal entre Champagne et Bourgogne' naar het noordelijke eindpunt: Vitry le Francois. we liggen in het haventje van Langres, dat we in de verte en de hoogte zien liggen.

Het plan is om de auto op te halen en die alvast te parkeren in de haven, waar we heen varen en waar de Jagombo-2 deze winter zal blijven liggen: Vitry le Francois.

We gaan dus met de trein naar Port sur Saône, daar pikken we de auto op en rijden naar onze boot in Langres. 

De volgende morgen brengen we de auto naar Vitry (150 km verder op) en we pakken van daar de trein terug naar Langres, waar onze boot nog altijd ligt. Een goed plan en het loopt gesmeerd.

Tot we, zittend in de trein naar Langres, tot de ontdekking kwamen dat we de sleutel van de boot in de auto hadden laten liggen!

Het koude zweet breekt ons uit. Als we niet in onze boot kunnen, en we kunnen ook niet meer bij onze auto, dan moeten we een hotel zoeken.

Wat te doen? Snel uitstappen en terug naar Vitry om de bootsleutel op te halen en daarna de volgende trein naar Langres nemen? Waarschijnlijk zou er geen trein meer gaan van Vitry naar Langres. Dus we blijven zitten in de trein en hopen maar dat we door een raampje de boot kunnen binnenkomen, want daar liggen onze reservesleutels.

Met en ondanks de aanwijzingen van de Belgische buren, slaagt Peter er in – achteruit kruipend - door het achterraam de Jagombo-2 binnen te dringen. Gelukkig had Queenie het raam op een kier laten staan.

De volgende dag beginnen we aan het tweede deel van onze boottocht naar Vitry. 

Het kanaal wordt aangenamer bevaarbaar, het landschap wordt fraaier en het systeem van het bedienen van de sluizen en bruggen met een afstandsbediening werkt nagenoeg perfect; ook als er toevallig een kudde koeien de sluis passeert.

We zien het weer helemaal zitten!

We meren af in Chaumont en maken er een stadswandeling. Leuke straatjes, een indrukwekkend slot en veel mooie torentjes.

             

2 dagen later stoppen we even in Joinville en genieten daar van een lekkere lunch: mosselen.

De Marne stroomt schilderachtig door het stadje.

Op enkele kilometers van Saint-Dizier stopt de motor van de Jagombo plotseling als we in een sluis liggen. Hij wil niet meer starten.

We moeten de boot als een trekschuit de sluis uit trekken.

 Het blijkt dat de startmotor het wel doet, maar de dieselmotor niet. We peilen de hoeveelheid diesel in de tank: er zit nog 115 liter in. Het oliepeil is echter veel te laag en na telefonisch overleg met José van de haven in Port sur Saône besluiten we dat Peter in een garage olie gaat kopen in een naburige garage. Daarna is de olie snel bijgevuld, maar het euvel is niet verholpen.

Via de VNF komen we in contact met een Fransman die zegt dat hij jachtmakelaar is (hij kende het Nederlandse woord) en hij oordeelt dat er te weinig diesel in de tank zit. Hij beidt aan diesel te gaan kopen en daarmee onze tank bij te vullen.

Zo gezegd zo gedaan, maar ook dit helpt niet.

Plots krijgt Sebastien (want zo heet hij) de motor aan de praat. We bedanken en betalen hem, maar na nog geen 10 meter varen stopt de motor weer en we krijgen hem niet meer aan. 

Peter haalt Sebastien er weer bij en na langdurig beraad stelt hij voor: morgen sleep ik jullie boot naar mijn huis aan de oever van het kanaal en ik installeer een nieuwe brandstofpomp. Want dat is de oorzaak van de narigheid, weet hij nu zeker.

We vinden het OK, want we weten ook niet hoe verder zou moeten.

na een mooie zonsondergang slapen we lekker in de 'bateau en panne' en de volgende morgen om 9 uur komt sebastien met zijn eigen boot ons verslepen.








Onze boot meren we af bij Sebastien, die ons belooft dat de reparatie eind van de week klaar zal zijn.

Wij gaan met de bus naar Vitry le Francois, waar we onze auto hadden neergezet en rijden naar Ouge.

Bij al dit gedoe hebben we overigens aangename temperaturen die zelden onder de 30 graden komen. Dat geeft toch wel nog een extra bijzonder accent aan deze pechdagen.