Het begon met erg mooi weer in Ouge:
buiten lunchen in
december!
Maar dat overdreven mooie weer duurde niet lang.
Het werd kouder en natter, maar
altijd nog veel warmer dan normaal.
Lekker weer om de appel- en notenboom behoorlijk ingrijpend te snoeien. Dat werd hoog tijd, trouwens.
En we pakten de geheel verrotte vloer van de hooizolder aan.
Queenie zakte nog even met een heel been door de rotte planken. Het was niet eens erg makkelijk om haar weer naar boven te krijgen.
Queenie werkt aan de onderkant van de hooizolder-vloer en kijkt even of de houtworm niet de hele balk hebben opgegeten.
Een groot deel van de oude zoldervloer is inmiddels naar het grofvuil station (de 'decheterie') gebracht.
De rest verdwijnt in de kachel.
De hele klus kostte een paar dagen, maar we zijn tevreden over het resultaat.
Zoals ieder jaar hebben heeft het dorp weer de
kerstverlichting ontstoken.
De kerststal in het kerkportaal is er natuurlijk
ook weer.
Buiten was het oorverdovend stil. Toen we de
deur opdeden in de eerste minuten van het
nieuwe jaar was het pikkedonker en je kon een speld horen vallen. Dat
hadden we nog nooit meegemaakt! Toch beviel het ons prima.
Dat kwam ook wel een beetje door de champagne, hoor.
Gedurende al deze dagen werden we nauwkeurig in de gaten
gehouden door een nieuwkomer in het dorp van af het dak van een huis tegenover
ons: een steenuil.
Natuurlijk hebben we weer een lekker maal bij Pieter mogen
verorberen.
Zoals altijd een avond (en maag-) vullend programma.
Het
kerstverhaal van Pieter ging over de ‘meisjes’. Dat zijn de varkens die deze
zomer bij Pieter in het kot gezet zijn en sinds oktober 'wachten' op de
slacht. Het project was door Pieter zorgvuldig gepland en voorbereid, maar door
ziekte (intussen is hij weer beter)
uitgesteld. Tussenstand varkens–mensen: 1 – 0.
De tweede poging om met helpers
de varkens tot hammen en worsten te verwerken is mislukt omdat de inmiddels
135 kg wegende ‘meisjes’ zich niet meer lieten vangen. Nu is de stand
varkens-mensen: 2 – 0. Maar dit is nog niet de
eindstand!
Pieter is thans in het bezit van een echte bedrijfswagen:
een geschenk (!) van enkele vrienden die de auto ook nog mooi van een reclametekst
hadden voorzien.
Eigenlijk ook een mooi kerstverhaal.
Twee weken hier in Ouge, gaat eigenlijk best wel wat de
temperatuur betreft. Alle dorpelingen hebben zich in hun huizen teruggetrokken
en alleen bij hoge uitzondering waagt zich iemand naar buiten en roept al van
verre: ”Bonne Année!”
Dat zeggen wij dan ook.
Overmorgen weer naar Utrecht.
