We
hadden de weersverwachting wel gezien, maar we dachten: 'het zal wel
meevallen'.
Het
viel niet mee.
In
het begin van de week van ons verblijf in Ouge was het al stervens
koud, vooral door de harde oost noord oosten wind, maar het werd
later nog veel erger.
Het
plan om weer lekker aan het klussen te gaan en de tuinkamer van een
mooie laminaat-vloer en de knechtenwoning van een strak plafond te
voorzien, kwam niet van de grond. Voordat het eerste stukje laminaat
gelegd was en het eerste stukje aan het plafond was bevestigd,
stonden onze vingers krom van de kou.
Dus daarom trokken we de wandelschoenen aan om een rondje om het dorp te gaan wandelen. De zon scheen stralend, maar de wind was hard en bijtend-koud, zodat we blij waren dat we weer thuis achter de warme kachel konden kruipen.
's Avonds kropen we bij Theo en Anja bij de warme kachel. Ook zij probeerden uit alle macht te overleven in deze Siberische koude. Zo iets schept wel een band.
Toen
wisten we nog niet dat er ook nog een dik pak sneeuw boven op zou
komen. 
Wat zag het er 's morgens bij het opstaan prachtig uit!
Buiten.
Later
ontdekten we dat de harde wind veel stuifsneeuw, tussen de dakpannen
door, de stal had ingeblazen.
In
Ouge wordt er niet gestrooid, dus we hebben nog een dagje gewacht om
met de auto de besneeuwde wegen op te gaan. Van de overbuurvrouw
hoorden we dat er een auto bij een steile helling even buiten het
dorp van de weg geraakt was. Haar man was met de trekker de auto gaan
verlossen.
Maar
op gegeven moment moesten we toch boodschappen gaan doen en hebben we
de auto uit de sneeuw gegraven.
Zo
waren we full-time bezig om te overleven. Enorme hoeveelheden brandhout hebben we in de kachels gestookt.
Gelukkig begon naar enkele dagen de temperatuur langzaam te stijgen. we waren al behoorlijk door onze voorraad brandhout heen.
Voortaan trekken we ons iets meer aan van de weersvoorspellingen!
De koudegolf vertrok en Nel & Maarten kwamen er aan.
Geïnspireerd door onze blogs hadden zij het plan opgevat ons te komen helpen met het verder renoveren van de knechtenwoning. Dat bleek geen geintje, maar een zeer serieus plan.
Maarten en Peter brachten in hoog tempo een mooi plafond aan op de schaverottige planken die tot nu toe de zoldering vormde van de knechtenwoning.
Nel en Queenie werkten hard aan het leggen van laminaat op de vloer van de tuinkamer, die eigenlijk de tweede kamer van de knechtenwoning is, maar nu vooral als logeerkamer dienst doet.
De dames hadden wel eer van hun werk. na twee dagen zwoegen, puzzelen en corrigeren kregen ze de vloer er mooi strak in.
We hebben zo fanatiek geklust, dat we nog maar nauwelijks tijd hadden om de korte wandeling naar de waterval te maken.
en dat kan je hier toch niet overslaan: altijd als we gasten hebben, gaan we even naar de waterval; dat is hier een must. er is hier immers in de winter verder niet zo heel veel bezienswaardigs te zien.
Dus nu maar weer de foto van de waterval er bij.
Gelukkig gleed niemand van ons uit in de glibberige kloof naar de waterval, want dat zou een treurig einde geweest zijn van een paar zeer gezellige en productieve dagen met Nel en Maarten.
De koudegolf vertrok en Nel & Maarten kwamen er aan.
Geïnspireerd door onze blogs hadden zij het plan opgevat ons te komen helpen met het verder renoveren van de knechtenwoning. Dat bleek geen geintje, maar een zeer serieus plan.
Maarten en Peter brachten in hoog tempo een mooi plafond aan op de schaverottige planken die tot nu toe de zoldering vormde van de knechtenwoning.
Nel en Queenie werkten hard aan het leggen van laminaat op de vloer van de tuinkamer, die eigenlijk de tweede kamer van de knechtenwoning is, maar nu vooral als logeerkamer dienst doet.
De dames hadden wel eer van hun werk. na twee dagen zwoegen, puzzelen en corrigeren kregen ze de vloer er mooi strak in.
We hebben zo fanatiek geklust, dat we nog maar nauwelijks tijd hadden om de korte wandeling naar de waterval te maken.
en dat kan je hier toch niet overslaan: altijd als we gasten hebben, gaan we even naar de waterval; dat is hier een must. er is hier immers in de winter verder niet zo heel veel bezienswaardigs te zien.
Dus nu maar weer de foto van de waterval er bij.
Gelukkig gleed niemand van ons uit in de glibberige kloof naar de waterval, want dat zou een treurig einde geweest zijn van een paar zeer gezellige en productieve dagen met Nel en Maarten.
