Koperdieven

De laatste dag voorlopig in Ouge. Dus een goeden reden om uitvoeriger  dan normaal te gaan lunchen. “Buiten de deur”. We gaan het “Relais de  Cintrey“ proberen. We vinden het een heel aangenaam restaurant met een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding.

Na de maaltijd vragen we om de rekening, die erg meevalt (43 euro) voor 3 gangen menu incl. wijn voor 2 personen.

We kunnen wel met een “carte bancaire” betalen , vragen we in de veronderstelling dat het natuurlijk wel kan.

Maar nu blijkt dat er een probleem is: de pinapparatuur doet het niet.

We mogen het toch proberen, maar “refusé” staat er op het display.

De restaurateur licht de telefoonstoring toe:  dieven hebben 5 kilometer koperdraad gestolen.

Wat nu?! We hebben niet genoeg contant geld bij ons.

We passen snel een bedrag je van 36 euro bij elkaar. Niet genoeg dus. Tot onze verbazing vindt het restaurateurechtpaar dit geen probleem: “Pas grave” !

We komen het wel brengen, maar dat duurt nog 3 weken, zeggen we. Nee, hoeft niet, geen enkel probleem”

Wij zijn stomverbaasd over zoveel klantvriendelijkheid.

Op de weg terug naar huis zien we werkzaamheden op 3 verschillende plaatsen om de telefoonverbinding weer te herstellen.

Technische problemen

Vandaag maken we een tripje naar Dijon om een fornuis met oven te kopen.

IKEA.

Dat was dus snel geregeld, fornuis (electrisch, keramische kookplaat) zit in de auto.

Terug in Ouge beginnen we direct aan het in elkaar zetten van het apparaat.

Techniek voor atechnische types, met de direct er op volgende kinderlijke opwinding als het weer gelukt is.

Nu de electrische aansluiting. De electricien heeft vorige week al een speciale extra groep in de stoppenkast geinstalleerd. Dat kan dus geen probleem zijn.

Dan bekijken we de handleiding om te zien hoe de aansluiting moet.

Er staat slechts dat dit uitsluitend mag worden gedaan door een “electrisch deskundige”.

Dat zijn wij niet.

De kabel die de electricien als aansluiting voor het fornuis heeft gemaakt, heeft 4 draden: een blauwe, een groen/gele en 2 rode! Dat laatste vinden we heel vreemd. Maar ja, wij zijn geen electrisch deskundigen. En op welke van de 6 contacten van het fornuis moeten die nou worden aangesloten??

We bellen onze steun en toeverlaat: Aleta, maar die is niet bereikbaar (zit bij een concert). De volgende dag adviseert ze ons de elctricien te bellen, maar die blijkt ook onbereikbaar.

Gelukkig komen we dank zij Ab Doorn bij Herman terecht, die ons telefonisch inlicht over de rode draden en hoe we volgens hem het fornuis daarop moeten aansluiten. Hij sluit zijn advies af met de geruststellende woorden: “Het ergste dat er kan gebeuren is dat de stoppen er uit vliegen”. 

Dat is ook precies wat er gebeurt.

Na de knal bellen we weer met Herman. We spreken af dat we even bij hem langs komen met foto’s, die Queenie intussen gemaakt heeft van de draden en contacten in het fornuis en met de handleiding.

Herman blijkt de eigenaar te zijn van een kleine, bij Montdoré hooggelegen camping met een schitterend uit zicht.

Na kort overleg en advies van Herman rijden we terug, sluiten het fornuis aan en . . . . het werkt!

Herman bedankt en Queenie gaat een eitje bakken.

En zo ziet de keuken er nu uit. Hij lijkt wel wat groter door de groothoeklens

  

Dieven in de nacht?

 


Het was weer een dag geweest van hard werken in ons huis in Ouge.


De logeerkamer moet een nieuw plafond krijgen en zijwand met ramen.

De electrische bedrading moet uitgebreid en de tuin moet bijgehouden. 
 Na een warme en drukke dag vallen we als blokken in slaap.

Plotseling schrikt Peter wakker door alarmerend geroep ven Queenie:

“Ik hoor mensen in huis! En ik hoorde iets vallen!”

Even bedenkt ze zich nog: “Of heb ik het nu gedroomd?” En dan direct erna: “Nee, ik hoorde duidelijk stemmen en er viel iets om met een doffe dreun.”

“Je moet gaan kijken”.

Peter heeft niets gehoord, maar vind het zijn taak als man om te gaan kijken. Queenie achter hem aan. Natuurlijk is er niets te zien dat duidt op ongewenst bezoek; niet in de stal, niet op de zolder, niet in de werkplaats en ook niet in de keuken en woonkamer. Zelfs in de tuin is niets te zien, want het is er aarde donker om 4 uur in de morgen, zoals het in Nederland nergens meer is.

Terug in bed, wil de slaap niet meer komen. Dus lig je maar te denken aan gisteren en morgen. Totdat Peter bedenkt: vanmorgen komt de vuilnisman langs. “Oh, dat is het natuurlijk geweest”, roept Queenie opgelucht en valt het zelfde moment in een diepe slaap.

Peter vindt het echter wel raar dat  de vuilnisophaal al om 4 uur ’s morgens langs komt. Hij gaat voor alle zekerheid even naar beneden om te kijken. De vuilniszakken van gisterenavond staan er niet meer en de container is leeg  . . . . . . . . . . . .