Enkele
dagen geleden ontvingen we een mail van het haventje, waar onze boot
ligt.
De tekst was:
Bonjour
Vous
venez quand.?
Merci
Valerie
Zo
eenvoudig kan de correspondentie in het Frans zijn.
Wij
waren al van plan om donderdag naar onze boot, de Jagombo
2, te gaan en dat mailden we dan
ook.
De
boot was erg vies geworden in de winter, dus er moest nodig gepoetst
worden. Maar omdat het weer koud en nat was hadden we er tegen
lunchtijd eigenlijk geen zin meer in.
Nu
is er bij de haven een prettig restaurantje 'Restaurant de la plage',
er is wel geen strand, maar vroeger had je ook een café 'Zeezicht'
in hartje Utrecht.
En daar deed ook niemand moeilijk over.
We kozen het "menu du jour". Kosten: 13 euro! De 3 gangen en de koffie bevielen ons beter dan verder poetsen aan de boot.
Vooral het toetje was
lekker. De foto van het toetje is genomen nadat het verorberd
was.
De
volgende dag was het wel lekker
weer om te varen,
dus nadat we de poetswerkzaamheden hadden afgerond, voeren we de Saone
op. 
Er stond een sterke stroom en het vaartochtje duurde heen (stroom
op) ruim twee keer zo lang als terug.
Het
was echt vol op voorjaar; sommige bomen kleurden al licht groen:
terug waren veel bomen duidelijk groener dan heen!
Het varen beviel eigenlijk zo goed, dat we Ada en Jacques, die inmiddels in Ouge waren aangekomen, voorstelden om het prachtige zondagse weer te benutten voor weer een dagje op de boot.
Maar natuurlijk is er ook weer geklust.
Jacques en Peter maakten het laatste karwei dat nog in de tuinkamer moest gebeuren af.
Met de nauwkeurigheid van een grafisch ontwerper legden zij de plinten tegen de grillige bochten in de ruwe stenen muren.
Het resultaat was schitterend. Bijna even groot als als de voldoening, die we eraan overhielden.
De volgende dag stapten Ada en Jacques in de auto voor hun reis naar hun geliefde Italië.
