fietstochtjes

Tot nu toe zijn we vooral bezig met klussen aan het huis en aan de tuin en aan het verwerken van de fruitoogst in sappen, jammen en compotes.

We hebben onze fietsen toch niet voor niets meegenomen?

Het weer is prachtig en we maken fietstochten in de buurt. We ontdekken weer hoe mooi de Haut-Saone is. En hoe typisch Frans, althans zoals wij Nederlanders ons dat voorstellen. Veel vergezichten over glooiende landschappen en het ene slaperige dorpje na het andere fietsen we door.

Dan valt ons op hoe leeg het land eigenlijk is. We fietsen kilometers zonder een auto of wandelaar tegen te komen. Zelfs in de dorpen en stadjes zijn we soms moederziel alleen. op het grote plein van Fayl Billot zijn we midden op de dag de enigen. Dan komt er één auto aanrijden, een vrouw stapt uit, haalt wat geld uit de pinautomaat van de bank en rijdt weer weg. Daarna zijn we weer alleen op het plein. Geen geluid van kinderen, geen voorbijgangers, niets.

We fietsen weer verder langs de stille weggetjes, bossen en akkers. Een keer slaan de koeien in de wei, waar we langs fietsen massaal op hol. Die beesten zijn blijkbaar ook niets gewend.

Intussen passeren we talrijke "calvaires"; langs alle weggetjes staat er wel een. Wat was dit land katholiek! Nu staat alleen het decor er nog.

De enige keer dat we een kerk "in bedrijf" zagen, was er een begrafenis. Verder nooit iets zien gebeuren in een kerk, kapel e.d. Dat zegt niet alleen iets over het uitstervend katholicisme hier, maar ook over het uitsterven van de dorpen, eigenlijk van de gehele streek. In Ouge is er geen één baby meer geboren sinds 2009! Je ziet heel weinig mensen en al helemaal geen kinderen. Het Franse platte land (nou ja, plat) is ernstig aan het ontvolken. Dit proces is al tientallen jaren gaande en zal niet binnen afzienbare tijd stoppen. Voor Nederlanders die hier rust en stilte zoeken is dit niet erg, maar de Fransen, die hier wonen maken zich er wel zorgen over en niemand weet of het hier in de toekomst nog leefbaar zal zijn voor Franse gezinnen.  

. 

Herfst in Ouge 1

De griep van Peter is nagenoeg over, zijn verjaardagscadeau is gepast (een zaagbroek en veiligheidshelm om bomen te vellen), zodat we nu naar Ouge kunnen vertrekken. De druiven, appelen moeten nog geplukt worden, maar dat doen we wel als we begin oktober even terugkomen. Hopelijk hangen ze er dan nog.

 

Het was slecht weer toen we aankwamen en de nieuwe kachels waren nog niet aangesloten, wat we wel gehoopt hadden. Dat was even schrikken, maar gelukkig kwam Adriaan snel alvast één kachel op het nieuwe rookkanaal aan te sluiten. Lekker warm!

De oogst aan de druivenranken en in de boomgaard ziet er geweldig uit. Twee emmers en een kruiwagen vol met valappels alleen al. Queenie maakt er appelsap en pruimenjam van. De rest gaat met de oude stokbroden in de broodpudding.

Intussen gaat de verbouwing aan het huis gewoon door. De isolatie in de nieuwe kamer, de ramen in de overloop en het zelfgemaakte kozijntje dat vanuit de bijkeuken uitkijkt op de stal.

Met Annie Kamp en Gé die op bezoek kwamen hadden we een heel gezellig dinertje.

zomer in Ouge - 2

Veel gasten in huis betekent ook veel hulp bij het opknappen en onderhouden van het huis. Want waar je oog ook op rust in dit huis en deze tuin, er valt altijd wel iets aan te doen. Muren bouwen en schilderen, bankjes repareren, hekken bouwen en verven. En de tuin moet er heel veel gemaaid, gesnoeid en gerooid worden.

Het principe is: iedereen mag helpen, wat en zoveel je wilt. Voorlopig heeft dit tot gevolg gehad dat er muren en hekken, ramen, bankjes en lampen zijn verrezen, gerepareerd of geschilderd.

Het huis is al behoorlijk veranderd en de tuin ligt er veel mooier bij.

Isa kan heel goed met de grote kwast overweg

Meta saust de muren in de woonkamer

goed zo Dorien!

Tjeerd achter de maaimachine

Sam smeert de naden in de muur dicht 

met zijn drieën plaatsen we een wandje op de overloop

Karin is kampioen bomen en bamboe rooien

Zomer in Ouge - 1

Onze eerste zomer in Ouge is al weer bijna voorbij.

Queenie en Peter zitten nu met zijn tweeën in het huis.

Het is er stil en ordelijk. En overzichtelijk. Dat  is deze zomer wel anders geweest. Soms waren we met 10 mensen, soms met 12, met tenten in de tuin en in de stal. En alle kamers vol.

We zijn erg druk bezig geweest met eten, slapen, zwemmen, luieren, wandelen en nog veel meer.

En dat altijd met een heleboel mensen tegelijk.

Blog 1: slapen en alles wat er bij kwam kijken.

Meta en Bart zetten hun tent op

Stein en Teun ook

Isa maakt haar bed op

hangmat is eigenlijk leuker

Belle doet een dutje

de mega-tent van Alice en Jeroen

Koperdieven

De laatste dag voorlopig in Ouge. Dus een goeden reden om uitvoeriger  dan normaal te gaan lunchen. “Buiten de deur”. We gaan het “Relais de  Cintrey“ proberen. We vinden het een heel aangenaam restaurant met een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding.

Na de maaltijd vragen we om de rekening, die erg meevalt (43 euro) voor 3 gangen menu incl. wijn voor 2 personen.

We kunnen wel met een “carte bancaire” betalen , vragen we in de veronderstelling dat het natuurlijk wel kan.

Maar nu blijkt dat er een probleem is: de pinapparatuur doet het niet.

We mogen het toch proberen, maar “refusé” staat er op het display.

De restaurateur licht de telefoonstoring toe:  dieven hebben 5 kilometer koperdraad gestolen.

Wat nu?! We hebben niet genoeg contant geld bij ons.

We passen snel een bedrag je van 36 euro bij elkaar. Niet genoeg dus. Tot onze verbazing vindt het restaurateurechtpaar dit geen probleem: “Pas grave” !

We komen het wel brengen, maar dat duurt nog 3 weken, zeggen we. Nee, hoeft niet, geen enkel probleem”

Wij zijn stomverbaasd over zoveel klantvriendelijkheid.

Op de weg terug naar huis zien we werkzaamheden op 3 verschillende plaatsen om de telefoonverbinding weer te herstellen.

Technische problemen

Vandaag maken we een tripje naar Dijon om een fornuis met oven te kopen.

IKEA.

Dat was dus snel geregeld, fornuis (electrisch, keramische kookplaat) zit in de auto.

Terug in Ouge beginnen we direct aan het in elkaar zetten van het apparaat.

Techniek voor atechnische types, met de direct er op volgende kinderlijke opwinding als het weer gelukt is.

Nu de electrische aansluiting. De electricien heeft vorige week al een speciale extra groep in de stoppenkast geinstalleerd. Dat kan dus geen probleem zijn.

Dan bekijken we de handleiding om te zien hoe de aansluiting moet.

Er staat slechts dat dit uitsluitend mag worden gedaan door een “electrisch deskundige”.

Dat zijn wij niet.

De kabel die de electricien als aansluiting voor het fornuis heeft gemaakt, heeft 4 draden: een blauwe, een groen/gele en 2 rode! Dat laatste vinden we heel vreemd. Maar ja, wij zijn geen electrisch deskundigen. En op welke van de 6 contacten van het fornuis moeten die nou worden aangesloten??

We bellen onze steun en toeverlaat: Aleta, maar die is niet bereikbaar (zit bij een concert). De volgende dag adviseert ze ons de elctricien te bellen, maar die blijkt ook onbereikbaar.

Gelukkig komen we dank zij Ab Doorn bij Herman terecht, die ons telefonisch inlicht over de rode draden en hoe we volgens hem het fornuis daarop moeten aansluiten. Hij sluit zijn advies af met de geruststellende woorden: “Het ergste dat er kan gebeuren is dat de stoppen er uit vliegen”. 

Dat is ook precies wat er gebeurt.

Na de knal bellen we weer met Herman. We spreken af dat we even bij hem langs komen met foto’s, die Queenie intussen gemaakt heeft van de draden en contacten in het fornuis en met de handleiding.

Herman blijkt de eigenaar te zijn van een kleine, bij Montdoré hooggelegen camping met een schitterend uit zicht.

Na kort overleg en advies van Herman rijden we terug, sluiten het fornuis aan en . . . . het werkt!

Herman bedankt en Queenie gaat een eitje bakken.

En zo ziet de keuken er nu uit. Hij lijkt wel wat groter door de groothoeklens

  

Dieven in de nacht?

 


Het was weer een dag geweest van hard werken in ons huis in Ouge.


De logeerkamer moet een nieuw plafond krijgen en zijwand met ramen.

De electrische bedrading moet uitgebreid en de tuin moet bijgehouden. 
 Na een warme en drukke dag vallen we als blokken in slaap.

Plotseling schrikt Peter wakker door alarmerend geroep ven Queenie:

“Ik hoor mensen in huis! En ik hoorde iets vallen!”

Even bedenkt ze zich nog: “Of heb ik het nu gedroomd?” En dan direct erna: “Nee, ik hoorde duidelijk stemmen en er viel iets om met een doffe dreun.”

“Je moet gaan kijken”.

Peter heeft niets gehoord, maar vind het zijn taak als man om te gaan kijken. Queenie achter hem aan. Natuurlijk is er niets te zien dat duidt op ongewenst bezoek; niet in de stal, niet op de zolder, niet in de werkplaats en ook niet in de keuken en woonkamer. Zelfs in de tuin is niets te zien, want het is er aarde donker om 4 uur in de morgen, zoals het in Nederland nergens meer is.

Terug in bed, wil de slaap niet meer komen. Dus lig je maar te denken aan gisteren en morgen. Totdat Peter bedenkt: vanmorgen komt de vuilnisman langs. “Oh, dat is het natuurlijk geweest”, roept Queenie opgelucht en valt het zelfde moment in een diepe slaap.

Peter vindt het echter wel raar dat  de vuilnisophaal al om 4 uur ’s morgens langs komt. Hij gaat voor alle zekerheid even naar beneden om te kijken. De vuilniszakken van gisterenavond staan er niet meer en de container is leeg  . . . . . . . . . . . .                 

jaarmarkt

Ouge ligt in een diep-agrarisch gebied. Als ons dat nog niet duidelijk was, dan werd het wel zonneklaar op de jaarmarkt in Fayl Billot. Dit ligt op de grens van de Haute Saône met de Haute Marne.

Wat ons vooral opviel, was hoe de kinderen met (jonge) dieren omgaan. Heel ernstig en natuurlijk. Ze lijken precies te weten wat ze moeten doen. Ze zijn net als onze kinderen als er een soort grabbel-spel is in het hooi en als ze bij de kermisklanten-tent mogen komen. Maar als ze met de kalveren bezig zijn, hebben ze een volwassen manier van doen.

De jaarmarkt is een feest voor jong en oud: een ritje op de kar met een trekker er voor, wafels met jam, een antiek kermiscabaret  en een schoonheidswedstrijd voor kalfjes.

Bovendien spreek je elkaar nog eens en kan je weer eens zien wat de prijs is van een geschikte stier.

Volgend jaar gaan we weer.

Kijk maar even naar het 2 minuten-filmpje van de jaarmarkt:

www.vimeo.com/67013912