We
zijn weer terug in Ouge, nadat we de boot achtergelaten hebben bij
Sebastien in Chamouilley (dicht bij Vitry le Francois) in de hoop dat
hij hem gaat repareren, zoals hij had beloofd.
Queenie
is over de afloop van dit verhaal optimistischer dan Peter.
Zij
is overigens toch al positief gestemd, want bij thuiskomst in Ouge
blijkt dat de moestuin, dank zij haar irrigatiesysteem behoorlijk
goed geleverd heeft: aardappelen, snijbiet, heilige boontjes, uien,
knoflook en courgettes!
We
eten er deze dagen smakelijk van.
Bovendien
blijkt dat de telefoon en de wifi het inderdaad weer doen. Dat was
ons al eerder gemeld, maar je wilt het toch ook wel even zien.
Het spul wordt keurig thuis bezorgd en Queenie begint alvast met het uitgraven van de bodem van de knechtenwoning, zodat de balken waterpas kunnen worden gelegd. Dat loopt vlotter dan we hadden verwacht.
Wie
schetst onze verbazing en opluchting als we zaterdagmorgen worden
gebeld door Sebastien dat de boot is gerepareerd! Wij antwoorden hem
dat we morgen de boot komen ophalen om er mee verder te varen naar
Vitry.
Die
zondagmorgen arriveren we in Chamouilley, Sebastien verwelkomt ons,
legt ons uit dat hij geen nieuwe pomp heeft hoeven kopen, maar dat de
oude is gerepareerd, rekent ons een luttel bedrag voor reparatie,
voor het verslepen van de boot en voor de hele service en biedt ook
nog aan ons van het station te halen als we na het stallen van de
boot in Vitry met de trein terug keren naar Chamouilley om onze auto
bij hem op te halen die we bij hem in de loods hebben geparkeerd.
Dat
laatste hoefde niet, want we zijn na een aangenaam boottochtje van
twee dagen (met aan het einde van de middag het gebruikelijke
“vastmakertje'”) naar Vitry met de bus en onze vouwfietsjes
teruggekomen naar de auto.
Toen
we in Vitry onze boot af meerden in de haven, spraken we nog met de
dame die daar het haventje van uit de capitainerie runt. Ook zij
kende Sebatien en riep spontaan: “il est adorable!”
En
dat zijn we met haar eens en Queenie heeft het nog een keer herhaald.
In het gesprek, dat we met hem daarbij hadden, bleek dat hij een
ex-schooldirecteur is en dat hij na 20-jaar het onderwijs vaarwel
heeft gezegd uit onvrede met het Franse onderwijs, de salariƫring en
het gebrek aan waardering. Nu voelt hij zich vrij en houdt hij zich
bezig met handelen en verhuren van boten van uit een oude fabriek.
Niet
alleen interessante, maar ook een erg aardige man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten