Na
minutieuze TomTom-aanwijzingen van Peter rijden we soepeltjes de parkeerplek
bij Lattes op en met een warme zon in de rug worden we welkom geheten, nu ook
door Queenie, de koningin van de Jagombo. Een vrolijk weerzien kortom! Al snel
ervaren wij dat het leven op een boot voornamelijk door het weer wordt bepaald.
En door openings- en sluitingstijden van de sluis, de haven, de aanwezigheid
van aanlegplekken, enz. Een interessante ervaring voor landrotten als wij.
En
we vertrekken al lekker snel ook, wat een genot. Het landschap glijdt voorbij
en de bijeneters vliegen met ons mee rondom de groen begroeide oevers. We
wachten bij de sluis geduldig op het einde van het middagdutje van de
sluiswachter om daarna richting Maguelone te varen.
De windkracht neemt toe. En de planning van de
komende twee dagen zal daarna steeds worden aangepast. De boot ligt goed vast
en we gaan lopen naar de Romaanse kathedraal. Langs een woeste zee en een
bochtje terug langs zilte binnenwatertjes met witte reigers en flamingo’s is
deze grote en lege kerk met groot balkon heel bijzonder.
Tijdens deze tocht
worden wij doorlopend ingehaald door hardlopers, die deelnemen aan een triatlon
en ons nog uren daarna verbazen dat ze nog steeds lopen, want wij zijn dan al
lang aan de borrel, (le Marseillanais) en hapjes bezig. Hoe meer we drinken hoe
meer kritische opmerkingen ons ontvallen over de duidelijk zichtbare moeheid
bij de laatste lopers! De zon is weliswaar prachtig doorgebroken maar gaandeweg
ontwikkelt zich een storm die lange tijd de gemoederen bezig houdt.
Na
een heerlijke maaltijd en vrolijke avond, stormen we lekker door de nacht. De
nieuwe dag kondigt zich aan met donder en regen en het bericht dat de haven van
Lattes voorlopig is afgesloten. Er worden zorgen uitgewisseld over brood dat
opraakt, over ontsnappingsroutes via fiets. Hier en daar gaat het lekken. Maar
Pieter en ik hebben alle vertrouwen en maken ons geen zorgen. Sterker nog, op
het moment dat dit wordt geschreven, hebben
we al weer wat gevaren en gaan we aanleggen in de buurt van een Carrefour. Om
aan te leggen, trekken Queenie en Peter in de stromende regen ons vanaf een
aanlegplaats voort, ieder aan een lang touw trekkend, terwijl wij droog zittend
dit fotografisch vastleggen. Een koninklijk vakantiemoment.
Nou
komt het werkelijk goed. 
Zo maar ineens
staat er op het echt Camarguaise menu: champignons, bosuitjes, haricots verts,
bruine rijst met gestoofde stier. Een en ander uitvoerig besprenkeld met Pic
Saint Loup en deze heilige wolf is een verrukkelijke rode wijn. Is het soms gek
dat dan , tegen alle weerberichten in, plotseling toch de zon doorbreekt, net
als Peter op de fiets is vertrokken om zijn auto te gaan halen, zonder zijn
mobieltje mee te nemen en derhalve onbereikbaar voor de inmiddels doorgeseinde
missive van de havenmeester dat de poorten van zowel de sluis als de haven lang en breed toch weer
open zijn gezet.
Inmiddels
is ook de totaal nodeloos opgehaalde en bij de Carrefour geparkeerde auto ook weer
opgehaald en zijn we, uiterst goed gemutst, weer prima op temperatuur en nog
eens een rondje Marseillanais verder. Er is gefluisterd over brood. Dus die laatste avond wordt ook nog gezellig met de resterende hoeveelheid Heilige Wolf. En dan morgenvroeg weer op weg naar Lyon, waar het veertien graden zal zijn, het honden en katten zal regenen en de kans op gestoofde stieren gering is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten