We zijn nu in Castelnaudary.
Dat is nog een hele tocht van Carcassonne naar hier. 16 sluizen in het laatste
stuk van 12 km voor Castelnaudary! Soms 4 sluizen aan elkaar gekoppeld.
We naderen het hoogste punt
van het Canal du Midi: een stuk van het kanaal dat 198 meter boven de
zeespiegel ligt.
Maar we hebben het nu wel
even gehad met de sluizen, dus de laatste 13 km naar het hoogste punt doen we
per fiets. Een mooie tocht met verre uitzichten onderweg naar de plek waar het
kanaal het hoogst is.
 |
| sluis "Mediterrannée" |
Het stuk kanaal tussen 2
sluizen, de sluis “Mediterraneė” en de sluis “Ocean”, heet het “bief de
partage” of wel de “waterscheiding”, want nadat het kanaal, van uit de richting
Middellandse zee, als maar met iedere sluis weer een stukje hoger klom, gaat
het kanaal na de sluis “Ocean” een stukje naar beneden. Richting Atlantische
Oceaan.
De grote vraag voor de
bedenker, bouwer en financier van het Canal du Midi, Pierre Paul Riquet, was
hoe het hoogste stuk kanaal met water kon worden gevuld. Zijn vondst was dat
hij een complex stelsel van riviertjes en meertjes via een kunstmatig riviertje
verbonden heeft met het kanaal. Zo kan het kanaal van boven af steeds gevuld
blijven met water.
We konden heel goed bekijken
hoe het hele systeem werkte, inclusief bufferreservoir en het kunstmatige
riviertje, dat uitmondt in het kanaal. Je raakt
onder de indruk van het vernuft van Riquet, die dit geheel bedacht heeft
in de 17e eeuw, toen wij in Nederland nog maar net klaar waren met
de tachtigjarige oorlog.
 |
| het voedingskanaaltje mondt uit in het Canal du Midi |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten