Tapas

reuzen-sangria's

een van de vele tapasrestaurants

Na ons dagelijkse rondje over de Rambla en een king size sangria gaan we op zoek naar een gezellig tapasrestaurantje.

We vinden er niet zo snel een dat open is in de wijk El Gotic. Waarschijnlijk vanwege de ‘Vaga General’ (= algemene staking) van vandaag. Een aardig meisje loodst ons een typisch Catalaans kroegje in en levert ons al snel de gewenste tapas met een flesje Rioja. Queenie grijpt de kans aan om te vragen hoe je “Casa Batllo” (waar we vandaag geweest zijn) in het Catalaans nu eigenlijk uitspreekt. Het aardige meisje blijkt dat niet te weten!

“Waar kom je dan vandaan?” vragen we.

“I am from Poland”, is het verrassende antwoord. Vervolgens wendt ze zich tot de mevrouw achter de bar om antwoord op onze vraag te kunnen geven. Die schijnt het ook niet goed te weten en roept iets dat lijkt op “Casa Batllo?” naar een oudere dame, die van haar bord opkijkt en terugroept: “carpacio?”. “Nee”, roepen we in koor: “Casa Batllo!”.

onze gezellige tapas-bar

de eigenaresse van de Q-tapas-bar

Dat blijkt eindelijk herkenning op te leveren en de dame wordt enthousiast als we vertellen dat we het geweldig mooi vonden. Ze bedankt ons uitvoerig, gaat haar carpacio verder opeten en vertrekt na het geven van kussen aan de bedienende dames en de inmiddels verschenen kok.

Nu willen we er meer van weten. We vragen de dame achter de bar waarom zij niet weet van Casa Batllo. Zij zegt: “I am from England and he is my husband. He is from Peru”, wijzend naar de kok|.  “En die dame die net vertrokken is”, proberen we dan toch nog, “die is zeker een echte Catalaanse?”.  “Nee, zij is een collega van een ander restaurant, maar dat is dicht vanwege de Vaga general” krijgen we te horen.

Wij kijken terug op een oergezellig avondje in de echte sfeer in een authentieke wijk in het puur Catalaanse Barcelona . . .  

     

de krant van de volgende dag kopte:"de vakbonden dreigen met een  groeiend sociaal conflict"