Maguelone.

We varen weer terug van Bouzigues naar Lattes  en grijpen de kans aan om weer een nachtje afgemeerd te blijven liggen bij Maguelone.

Na een avond en nacht regen is de ochtend helder en stralend. Dus we gaan wandelen naar de kathedraal van Maguelone.

Vanaf de plaats waar onze boot ligt wandelen we langs lagunes naar het strand van de Middellandse zee. In de ondiepe slootjes en kreekjes van de lagunes wemelt het van de vogels: blauwe, zilver- en koereigers, (stelt)kluten, eenden, sternen, aalscholvers, plevieren en veel flamingo's. We komen niemand tegen. Ook aan het strand niet.

Van het strand loopt er een smalle strip van vulkanische grond het land in. Daarop liggen wijngaarden en op het einde ervan ligt ook de kathedraal.

Deze kathedraal is gebouwd in de 12e eeuw en diende niet alleen als kerk, maar ook als fort, dat het stadje Maguelone moest beschermen tegen zeerovers. Dat lukte aardig, maar de dreiging die niet kon worden afgewend, kwam van de godsdienstoorlogen tussen katholieke en protestanten ten tijde van de Reformatie. De bisschop  verhuisde naar Montpellier, Maguelone werd een toevluchtsoord voor protestanten en kardinaal Richelieu besloot in al zijn godsvrucht om Maguelone met de grond gelijk te maken, zodat de protestanten hier nooit meer zouden kunnen terug keren. Zo gezegd, zo gedaan; alleen de kathedraal mocht blijven staan.

Nu is is de kathedraal een centrum van sociale en culturele activiteiten. Verstandelijk gehandicapten werken in de wijngaarden en helpen bij het maken van de wijn die je daar kan kopen. In de kathedraal wordt in juni het jaarlijkse festival oude muziek gehouden en in oktober vorig jaar waren er uitvoeringen van koren uit de regio.

Het bezoek aan de kathedraal vanmorgen was weer erg de moeite waard, niet omdat er geen  mooiere Romaanse kathedralen zijn, maar vanwege de weldadige rust en stilte, die nog geaccentueerd wordt door nauwelijks hoorbare muziek en vanwege de voelbare  middeleeuwse sfeer.

Tevreden wandelden we weer terug naar de boot.