varen op Saône

We hadden de afspraak al vorig jaar gemaakt, maar nu ging het er toch echt van komen. Een week varen op de Saône.

We hadden gekozen voor Gray als de vertrekhaven en het plan was om na een week varen de boot af te meren in Branges, een dorpje aan de Seille, een zijrivier van de Saône.

De avond voor ons vertrek zijn we te gast bij Pieter van “Pas Mauvais” voor een avondvullend diner. Vele gangen komen voorbij en de hoofdschotel is ‘lapijnen’.

Helaas zijn de weerberichten nogal somber, maar het lijkt wel of ze de laatste dagen een beetje in positieve zin zijn aangepast, dus zijn we van mening dat het best zal meevallen.

En jawel, hoor de Saône ligt er prachtig bij als we in Gray arriveren om in te schepen, en de temperatuur is nog 21 graden Maar dat is van akelig korte duur, want die daalt in 2 dagen naar max. 7 graden.

De eerste lunch kan nog buiten op het dek worden genoten, met dikke jassen aan, maar de lucht begint al snel te betrekken.

Na het passeren van de eerste sluis gaat het al snel mis.










Donkere wolken pakken zich samen boven onze boot. Vanuit de boot hebben we niet altijd een goed zicht op het landschap. 









De wind draait op de tweede dag en wordt nu pal tegen! Het waterpeil op Saône stijgt, maar gelukkig niet zo erg, dat we niet meer mogen varen. Ja, dat had ook nog gekund.

 We bekijken mooie plaatsjes, zoals Auxonne: prachtig stedenschoon ondanks de grauwsluier van verwaarlozing die je in veel Franse dorpen ziet en ondanks het gebrek aan een zonnetje. Maar ook Chalon sur Saône bezoeken we. Peter moest zich beheersen om niet een mooie hoed te kopen.

Tournu heeft een schitterende abdij.

Zo is er toch van alles te genieten in de vele restaurantjes, hier en daar zelfs een terrasje en vooral van het landschap.

Aan het eind werd het weer toch nog stralend en konden we varend op het riviertje de Seille de boot naar zijn thuishaven sturen.

We sluiten de tocht af met een waardig diner en blikken terug op een koude, maar mooie week varen met veel gezelligheid. Het varen met de boot op de razend snel stromende Saône, het passeren van de sluizen en het afmeren in de havens ging allemaal soepel en vaardig; we waren als bemanning goed op elkaar ingesteld. Het varen op zich was weer eens een genoegen. Dat waren we bijna vergeten. De heimwee naar een eigen boot steekt weer de kop op.