eindelijk lente in Ouge

Na een koude week wordt het nu vol uit lente in Ouge.

De kersen- en pruimenbomen staan in bloei. De nieuwe druif (het was een cadeautje van Dorien en Ad) staat er ook goed bij.

Queenie had ook een “insectenhotel” gekocht. We hadden er eigenlijk niet veel vertrouwen in, dat insecten daar gebruik van zouden gaan maken. We hadden wel meer van die goed bedoelde verzinsels geprobeerd, maar meestal begrepen de bijen, vlinders en andere beesten waarvoor ze bestemd waren de bedoeling niet.

Maar deze keer hing het “hotel” nauwelijks of de eerste insecten betrokken de gaten in het 'hotel'. Ze vlogen er in, kwamen er na een minuut er weer uit, en gingen vervolgens achteruit weer het zelfde gaatje in. Snel erna bleek dat gaatje dicht gemaakt.

Joost mag weten waar dit goed voor is. Zal wel eitjes leggen zijn of zo.

Natuurlijk moet er ook weer geklust worden. Het verven van het plafond in woonkamer. Dat was al gebeurd, maar de kleur stond ons niet aan, dus andere kleur geprobeerd.

Van Claire kreeg Queenie een felicitatie per post met een recept voor een speciaal drankje met veel ingrediënten, die tot een siroop moesten worden gekookt en daarna in een prosecco of cava. De volgende dag kochten we cava en Queenie brouwde de siroop; even mengen en het smaakte heerlijk. Dat het net op die dag mooi weer werd, hielp ook.

Dat bracht ons op het idee dat we nog een soort notenlikeur in de bijkeuken hadden staan.

Queenie had die al in maart gemaakt van walnoten en “alcool de fruits”. Het spul had 6 weken staan “rijpen”.

Resultaat: een soort amaretto!

En dan hebben we een lang voorbereid plan eindelijk getest. Net als voorgaande jaren verwachten we in september weer kruiwagens vol appelen te oogsten. Vorig jaar hebben we de vele overtollige valappels aan de varkens van Pieter kunnen voeren. De ‘meisjes” hebben er heel veel van verorberd. Maar we zoeken toch een andere bestemming voor de appelenoogst in het komend najaar. We hadden al eens geprobeerd om cider te maken, maar dat was mislukt. Vorig jaar hebben we daarom appelsap gemaakt. Met een soort stoom-sap-pan. Maar dat werkte niet goed: het kostte veel tijd en we kregen eigenlijk te weinig sap uit te veel appelen. Daarom hebben we voor een paar tientjes een “bietenmolen” gekocht in de “Ressourcerie’. Daarmee willen we de appelen versnipperen om daarna met een ouderwetse centrifuge het sap er uit te krijgen. Althans dat willen we proberen. De vraag was nog: werkt het wel met die bietenmolen? De eerste proef is wonderwel geslaagd; het versnipperen van de appelen gaat prima! Nu gaan we op zoek naar een centrifuge.

 De zaterdag besteden we aan een bezoek aan een biologische boerderij en aan de "ressourcerie" (een soort kringloopwinkel).

We komen thuis met glazen en kazen.

En in de tuin is het een geweldige drukte door de vogels. Je kan je eigen woorden niet meer verstaan!

We zien een kneu, een hop (twee zelfs), groenlingen, gekraagde roodstaarten, enz, enz.

En ze zingen , fluiten en roepen allemaal. Maar boven alles uit ‘s nachts en s’morgens tot vroeg in middag, hoor je onze nachtegaal.