Villa Pascale

Op de weg naar Tianyar Barat, waar Dirk en Pascale wonen, liggen nog vele tempels, waarvan we er weer een paar bezoeken. Er zijn in de meeste tempels ook tempelfeesten gaande. Althans vrouwen dragen offergaven aan, mannen zijn met spullen in de weer en mensen zitten te kletsen met een priester, die zo nu en dan een gebed of ritueeltje met belletjes en wierook doet.

We vinden het huis van Dirk en Pascale hoewel we het telefoonnummer uit Dirks mail niet hebben opgeschreven. We worden eerst bijna weer terug het dorp uitgestuurd en daarna naar een huis, waar een amerikaan uitkomt, die ons in 2 inuten veretlt wat hij voor werk doet, met wie hij getrouwd is, wanner hij hier is en wanneer in Texas ,wanneer hij hier is aangekomen, dat zijn vrouw bij de tempelceremonie zit, dat hij naar het voetballen zit te kijken en nog veel meer. Hij wil ons zijn huis laten zien, maar bedanken beleefd omdat we Dirk en Pascale zoeken. Hij stuurt ons naar het politiebureau dichtbij, maar daar is niemand.

aankomst bij Dirk en Pascale

Toch vinden we op een weggetje naar het strand (want we weten dat we daar ergens moeten zijn) een mevrouw die ons zegt dat in het huis 50 meter verder een ‘orang belanda’ woont, die Dirk heet.

huis en gastenverblijf vanaf de zee gezien

Het weerzien is hartelijk en Pascale en Dirk laten hun huis zien. Met zichtbaar ingehouden trots leiden ze ons rond door hun heel open gebouwd verblijf, keuken, bibliotheek, zwembad, tuin en gastenverblijf, waarvan wij een deel mogen betrekken. Het is zonder meer onthutsend dat je met relatief weinig euros zo’n paleis kan hebben.

In een prachtige tuin, die Pascale met veel zorg heeft ontworpen en waar de planten en struiken als kool groeien, treffen we twee vijvers en een zwembad. Vanuit ons gastenverblijf kunnen we net tussen de palmen door hun hoofdgebouw zien. En alles is met Balinese materialen gemaakt.

door de palmen zie je net het hoofdgebouw

De drankjes glijden lekker naar binnen, de nasi campur is een van de lekkerste die we in Bali aten en het geklets gaat voort tot de tropische nacht al aardig op streek is. We horen het gezang van een naburig tempelfeest nog als we gaan slapen.