de mooi bemoste trap naar het graf |
onze "hulptroepen" bij het entree van het park |
De prinses had ons tijdens het gesprek (zie onze blog van
12-01-12) verteld over een ‘Memorial Park’ ter nagedachtenis van haar vader op
de plaats waar hij door de Japanners was gearresteerd.
Op die plek staat een
klein kerkje en is ook het graf van haar vader en die van enkele andere leden
van de familie. Zij heeft daarvoor al de
grond kunnen kopen en een toegangsbrug kunnen bouwen door op God te vertrouwen
en met de financiele hulp van anderen.
Zij wil daar ook een schooltje stichten
voor meisjes/jonge vrouwen die daar Engels, koken en huishouding kunnen leren.
Wij werden uitgenodigd om op 16 januari bij de opening aanwezig te zijn, zij
sloeg ook ons telefoonnummer in haar telefoon op voor nadere info daarover.
het graf van de koning |
Wij kregen geen telefoontje, maar gingen vanmorgen toch op
zoek naar het memorial park. Het leuke daarvan was dat we bij ons zoeken
en vragen op massale hulpvaardigheid stoten. Tot 2 x toe gingen jongens ons
vooruit om ons de weg te wijzen en deze keer niet met de bedoeling daar geld
voor te vragen. Zo gauw je uit de drukte bent ervaar je weer veel
vriendelijkheid in plaats van klantvriendelijkheid.
Het verrassende was dat niemand wist waar we het
memorial park konden vinden. We werden geleid naar een huis, waar christelijke
mensen woonden, maar die waren niet thuis. We waren al op de weg terug, toen 2
jongens ons weer naar datzelfde huis brachten, omdat het hier in de buurt moest
zijn. Wij gingen door een typisch Balinese ingang, met een bordje “te koop”,
een terrein op, maar nog wisten we niet waar we moesten zoeken. Een boer, die
met zijn koe aan een touw liep te wandelen wist het precies. En ja hoor, daar
was de brug en het pad naar het kerkje en de graven, precies zoals de prinses
het ons had verteld. Maar geen schooltje, wel een gebouwtje, dat er niet uitzag
als een schooltje. Zeker niet een schooltje dat vandaag geopend kon worden en
ook niet binnen enkele maanden.
zoete aardappelen met cocos |
napraten in de warung |
Meer raadselen rond de prinses, dus.
Missie geslaagd, althans deels. Wij weer terug naar onze
jongens/gidsen. We dronken koffie in een warung en kregen zoete aardappelen met
cocosstrooi
sel aangeboden. Het was niet helemaal duidelijk of we die nu betaald
hebben, want het bedrag was weer erg laag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten