het tempelfeest

Het blijkt dat dit het jaarlijkse ‘odalan’ tempelfeest is. 
Het feest dat iedere Balinese tempel 1 x per jaar viert. Dit feest duurt drie dagen. Wij gaan naar de voorbereidingen, waar tientallen mannen bezig zijn met het klaarmaken van de sate-stokjes en andere vleeswaren. Later komen er vrouwen binnen met manden rijst en gaan aan de slag met het maken van versierselen. We hebben helaas de hanengevechten gemist. Die moeten altijd eerst, voorafgaande aan de eigenlijke ceremonien worden gehouden, want het bloed van de verliezende haan is nodig bij (een van) de plechtigheden. 
‘s Middags is de openingsceremonie. Alles wordt uit de kast gehaald: wijwater bij het binnenkomen van de tempel, rituelen door de priesters, gamelan, montoon beurtgezang door oudere mannen, een lange processie naar de tempel aan de rivier met muziek, zang, vlaggen, de schrijn met symbool en as (?) van de voorouders en weer terug naar de hoofdtempel. De meegesjouwde offergaven (rijst, vruchten, groenten en een kip, die met een korte welgemikte tik haar kop verliest) worden besprenkeld, gezegegend en opgedragen.
Wij herkennen veel uit de katholieke liturgie uit onze jeugd (behalve die kip dan), door het vele sprenkelen met water, de wierook, het steeds drie maal herhalen van een ritueel, het bidden, het gezang, rinkelende belletjes, de processie, mannen en vrouwen in de tempel steeds gescheiden enz.

Na het eten van de eerder klaargemaakte hapjes in de tempel, worden er nog traditionele dansen uitgevoerd. Om 8 uur is het afgelopen en gaan we in het donker terug naar onze kamer.

Morgen gaat het feest verder.