 |
| Pascale en Dirk vertellen |
 |
| Peter schrijft aan dit blog |
Dirk en Pascale vertellen over hun leven in Bali.
Alleen al het feit dat je bedienend personeel hebt. Dat je
personeel moet hebben werd hen al spoedig duidelijk gemaakt.voordat Dirk
en Pascale er zelf goed over nagedacht hadden bleken anderen dat al voor hen
gedaan te hebben. Ook wie er in hun huis zouden komen werken, was al voor een
deel bedacht. Subtiel overleg was nodig om tot een voor partijen bevredigend
resultaat te komen.
Je kan ook beter niet zelf naar de markt gaan om boodschappen
te doe, want dan wordt gestraft met prijzen die 2 a 3 x zo hoog zijn. Men
waardeert het niet dat je de functie van je eigen personeel uitholt.
.
 |
| lunch |
De taal begint al aardig vetrouwd te raken, maar dat is
complexer dan je zou denken. De leden van de staf spreken voor een deel Engels,
maar daarmee kom je er niet. Dirk en Pascale proberen zich nu de bahasa
Indonesia eigen te maken, want dat spreken de Balinezen tegenwoordig allemaal.
Onderling spreken ze echter Balinees. En wel in 3 varianten: het Balinees voor
vrienden en familie, dat voor het spreken met hogere kaste en de formele taal
in de tempel. Het Balinees proberen te leren is super lastig, zowel qua
gramatica, uitspraak, als schrift. Bahasa Indonesia spreken is dus het beste.
Maar echt integreren lukt voor Nederlanders natuurlijk niet.
 |
| tuin van villa Pascale |
Als je met Balinezen spreekt en ze wenden zich in het
Balinees tot elkaar, mis je dat altijd natuurlijk. Zo vallen je iedere dag
kleine dingen op, waarvan je niet direct begrijpt of en zo ja, wat je er mee
moet.
 |
| zwembad van villa Pascale |
Dat neemt niet weg dat ze altijd bijzonder vriendelijk en
aardig tegen je zijn. Zo zijn Dirk en Pascale uitgenodigd voor een bruiloft bij
de buren. Wij liften graag mee op die invitatie. Dus daar wandelen we straks
over het strand naar toe. We moeten er om 8 uur ’s ochtends zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten