Wim en Gerard te gast

 

Met enige voorpret maar ook met spanning zijn wij vanuit Amsterdam naar de Middellandse zee gereden  om voor het eerst van ons leven met een heel ander Frankrijk kennis te maken: Frankrijk vanaf en op het water. Queenie en Peter hadden ons uitgenodigd om een paar dagen op hun boot mee te varen omdat wij op weg naar de Cote d'Azur heel goed een tijdje met hen in de Languedoc zouden kunnen doorbrengen. Een prachtig en aantrekkelijk plan. 

Ons idee was om een paar dagen op een van de oudste kanalen in Frankrijk te varen: het Canal du Midi. Maar door de weesrsomstandigheden is daar weinig van terecht gekomen. 

Een enorme dagenlang aanhoudende wind heeft onze plannen beinvloed. Een vliegende storm maakte het onmogelijk om op het Etang de Thau te varen, en daarom kozen we voor een tocht door het Canal du Rhône à Sète, langs een serie etangs en vlak achter de kustlijn. Dit kanaal komt vlak langs Bouzigues en dat plaatsje hadden wij dan ook als begin punt van de tocht gekozen. In dit seizoen een verstild schilderachtig dorpje met een betoverend havenfront waar gelukkig nog wel een paar restaurants open waren om een mooi begin van een gezamenlijke driedaagse tocht te vieren. Queenie stond al enthousiast te zwaaien toen wij aankwamen en verwelkomde ons op de kade. Wat een prachtige oesters worden er in dit plaatsje gekweekt! Het plateau van schaaldieren smaakte ons die avond  uitstekend...

Na een nacht waarin we af en toe werden opgeschrikt door de wind en door langsvarende vissersboten voeren we naar Frontignan waarbij het weer steeds mee opklaarde en waar we in de stralende zon op een terrasje van de plat du jour konden genieten. 

We hadden er veel tijd omdat de verkeersbrug over het kanaal pas om 4 uur zou open gaan, en koesterden ons in de zon op de rand van het kanaal. 

Bij de basiliek van Maguelone meerden we aan het eind van de middag af, terwijl de wind ons daar aan de rand van de zee gierend om de oren woei. Onverminderd ging dat de gehele nacht door en de volgende ochtend werden we door de havenmeester gesommeerd snel naar de sluis in Lattes -onze eindbestemming- op te stomen. 

Tijdig voor de lunch kon den wij ons daar laten schutten en afmeren aan Jagombo's ligplaats in de port d'Ariane in Lattes. 

Daarna wachtte ons nog een hoogtepunt: de zojuist genoemde basiliek, een versterkte kerk uit de vroege middeleeuwen, mooi geconserveerd, met een prachtig verstilde atmosfeer. In de naastgeleden foyer aten we de oesters en dronken we de wijn van de compagnons du Maguelone. Leuk om per auto nog wat in de omgeving rond te rijden en het traject dat we per boot hadden afgelegd nu nog vanuit een ander perspectief te zien.

 's Avonds in Lattes hieven wij het glas bij een mooi afscheidsdiner op onze bewogen, maar ook uiterst gezellige tocht. Wij danken Queenie en Peter voor de fantastische ontvangst op hun schip en het vele dat wij daar hebben mogen beleven.

Foto's: Gerard Foekema 

Tekst: Wim Hutter