Jagombo 2

Eigenlijk hadden we het kunnen zien aankomen: het varen op de Saône (in april j.l. zie blog) kon niet zonder gevolgen blijven. Ondanks het slechte weer, de regen en de kou, tijdens die barre tocht, kregen we toch heimwee naar het leven op de Franse wateren. Natuurlijk vond Queenie al snel op internet een boot te koop, die erg leek op onze vroegere Jagombo. Hij lag dicht bij Ouge, in de haven van Corre en kostte evenveel als wat wij voor de verkoop van de Jagombo hadden ontvangen.

Na een bezichtiging, korte onderhandelingen was de 'promesse d'achat' snel voor elkaar en spraken we af dat de boot zou worden overgedragen op 8 juli in Corre.

De vorige eigenaar (Fransman) overhandigde ons de sleutel op de warmste dag van het jaar tot nu toe. Hij legde nog van alles uit over de boot, schonk ons de volledige kommaliwant en bleef natuurlijk te lang praten, zodat hij te laat kwam voor zijn volgende afspraak.

Diezelfde middag nog voeren we de haven uit voor een eerste tripje van 2 dagen.

Het was weer als van ouds:

het dak van de boot ging open,

we gleden weer in wandeltempo langs de stille oevers van Saône,

Na het afmeren in een dorpje bleek er op 100 meter van de oever een restaurantje,

die avond waren er helaas alleen maar pizza's, maar het terras met uitzicht over de heuvels was weer helemaal zoals het moest zijn.

Het bed leek een beetje klein, maar het sliep er lekker op. Wat is het toch lekker slapen op zo'n boot.

      

De volgende dag na het ontbijt, gingen we door een paar sluisjes. het was weer zelfbediening, dus we moesten zelf schutten. Ook dat was weer ouderwets vertrouwd.

Het zoeken naar een lekker zwemplekje werd beloond met een mooie steiger in een soort zijriviertje van Saône.

Het bloed blijkt dus weer eens te kruipen, waar het niet gaan kan.

En dat vinden we eigenlijk helemaal niet erg. We kunnen bijna niet wachten op het volgende tochtje op de Saône.