pech

We varen dus op het 'Canal entre Champagne et Bourgogne' naar het noordelijke eindpunt: Vitry le Francois. we liggen in het haventje van Langres, dat we in de verte en de hoogte zien liggen.

Het plan is om de auto op te halen en die alvast te parkeren in de haven, waar we heen varen en waar de Jagombo-2 deze winter zal blijven liggen: Vitry le Francois.

We gaan dus met de trein naar Port sur Saône, daar pikken we de auto op en rijden naar onze boot in Langres. 

De volgende morgen brengen we de auto naar Vitry (150 km verder op) en we pakken van daar de trein terug naar Langres, waar onze boot nog altijd ligt. Een goed plan en het loopt gesmeerd.

Tot we, zittend in de trein naar Langres, tot de ontdekking kwamen dat we de sleutel van de boot in de auto hadden laten liggen!

Het koude zweet breekt ons uit. Als we niet in onze boot kunnen, en we kunnen ook niet meer bij onze auto, dan moeten we een hotel zoeken.

Wat te doen? Snel uitstappen en terug naar Vitry om de bootsleutel op te halen en daarna de volgende trein naar Langres nemen? Waarschijnlijk zou er geen trein meer gaan van Vitry naar Langres. Dus we blijven zitten in de trein en hopen maar dat we door een raampje de boot kunnen binnenkomen, want daar liggen onze reservesleutels.

Met en ondanks de aanwijzingen van de Belgische buren, slaagt Peter er in – achteruit kruipend - door het achterraam de Jagombo-2 binnen te dringen. Gelukkig had Queenie het raam op een kier laten staan.

De volgende dag beginnen we aan het tweede deel van onze boottocht naar Vitry. 

Het kanaal wordt aangenamer bevaarbaar, het landschap wordt fraaier en het systeem van het bedienen van de sluizen en bruggen met een afstandsbediening werkt nagenoeg perfect; ook als er toevallig een kudde koeien de sluis passeert.

We zien het weer helemaal zitten!

We meren af in Chaumont en maken er een stadswandeling. Leuke straatjes, een indrukwekkend slot en veel mooie torentjes.

             

2 dagen later stoppen we even in Joinville en genieten daar van een lekkere lunch: mosselen.

De Marne stroomt schilderachtig door het stadje.

Op enkele kilometers van Saint-Dizier stopt de motor van de Jagombo plotseling als we in een sluis liggen. Hij wil niet meer starten.

We moeten de boot als een trekschuit de sluis uit trekken.

 Het blijkt dat de startmotor het wel doet, maar de dieselmotor niet. We peilen de hoeveelheid diesel in de tank: er zit nog 115 liter in. Het oliepeil is echter veel te laag en na telefonisch overleg met José van de haven in Port sur Saône besluiten we dat Peter in een garage olie gaat kopen in een naburige garage. Daarna is de olie snel bijgevuld, maar het euvel is niet verholpen.

Via de VNF komen we in contact met een Fransman die zegt dat hij jachtmakelaar is (hij kende het Nederlandse woord) en hij oordeelt dat er te weinig diesel in de tank zit. Hij beidt aan diesel te gaan kopen en daarmee onze tank bij te vullen.

Zo gezegd zo gedaan, maar ook dit helpt niet.

Plots krijgt Sebastien (want zo heet hij) de motor aan de praat. We bedanken en betalen hem, maar na nog geen 10 meter varen stopt de motor weer en we krijgen hem niet meer aan. 

Peter haalt Sebastien er weer bij en na langdurig beraad stelt hij voor: morgen sleep ik jullie boot naar mijn huis aan de oever van het kanaal en ik installeer een nieuwe brandstofpomp. Want dat is de oorzaak van de narigheid, weet hij nu zeker.

We vinden het OK, want we weten ook niet hoe verder zou moeten.

na een mooie zonsondergang slapen we lekker in de 'bateau en panne' en de volgende morgen om 9 uur komt sebastien met zijn eigen boot ons verslepen.








Onze boot meren we af bij Sebastien, die ons belooft dat de reparatie eind van de week klaar zal zijn.

Wij gaan met de bus naar Vitry le Francois, waar we onze auto hadden neergezet en rijden naar Ouge.

Bij al dit gedoe hebben we overigens aangename temperaturen die zelden onder de 30 graden komen. Dat geeft toch wel nog een extra bijzonder accent aan deze pechdagen.