Ouge rondom Pasen

De Jagombo vaart weer!

Hij moest natuurlijk eerst worden schoongemaakt

Gelukkig hadden we daar voor een lekkere warme dag getroffen, dus dat was hevig zweten. Maar nu kunnen we toch weer de Saône op.

Dat warme weer duurde niet zo lang, maar er was genoeg te doen aan klussen.

In de tuin. 

We wilden al langer aan het eind van de zichtlijn in de tuin een goud iep planten. 

Dat kon nu eindelijk gebeuren. De bedoeling is dat het slanke, cypresvormige, goudgele boom gaat worden, die helemaal achter in de tuin goed afsteekt tegen een donkerder groene achtergrond. Een mooi bedoeld idee,dat nog wel even moet lukken.

En dan komen Dorien en Ad met de Paasdagen even helpen met de werkzaamheden. In een oogwenk hebben ze het terras onder de noten- en de kastanjeboom afgemaakt. Ad maait nog even het gras en Queenie en Dorien ruimen de laatste rommel van de herfst van vorig jaar op.

Moe maar voldaan zijn we dan altijd aan het einde van de dag.

In huis.

We waren al een heel eind met het realiseren van een nieuwe kamer achter in de stal. Naast de knechtenwoning. Eigenlijk is het de eerste fase van de renovatie van de knechtenwoning, waarvan dit deel van de stal ooit een onderdeel was. 

We hadden daarvoor een oud glas-in-lood-raam op de kop getikt. Dorien knapt het op.

Na veel gebroken glas zit er eindelijk nieuw glas in het kamervenster naar de tuin.

Zoals gewoonlijk neemt Queenie het schilderwerk voor haar rekening.

Peter probeert de waterleiding op de wastafel aan te sluiten. Kostte ook veel hoofdbrekens.




Als de Engelse buren komen, verandert dit deel van het dorp in een dinner-club:
chinees eten bij Liz en Charles,      









een 'petit café' bij Robert, de Franse buurman,






een copieus etentje bij Eve en Andrew





en tot slot met zijn allen naar Pieter voor zijn menu van de week. Konijn dit keer.

 
Terugkerend van een vaartochtje met de boot raakten we in de problemen doordat de burgemeester van een naburig dorp de weg naar Ouge had afgesloten voor achterstallig onderhoud.

Het is een gewoonte hier dat de overheid heel duidelijk aangeeft wat je niet mag. Met uitvoerige schriftelijk mededelingen, die bijna onleesbaar zijn door de vele wetsartikelen, raadsbesluiten en autoriteiten, data, straffen. 

Er staat niet bij hoe je wel in Ouge kan komen. 

En er staat gelukkig ook niemand bij die heeft gezien  hoe we toch de weg naar Ouge hebben weten te bereiken. . . . .