Rombouts en Zierikzee

Vanwege een droeve reden moesten Queenie en ik onlangs in Zeeland zijn.

Zo kwamen we ook langs Zierikzee.

Ik wilde van haar een foto nemen van de havenpoort in Zierikzee.

Mijn vader nam daar ongeveer 40 jaar geleden een zelfde foto van mijn moeder.

En waarom maakte hij daar die foto? Waarschijnlijk omdat bij ons thuis altijd een ingelijste plaat gehangen heeft van die havenpoort in Zierikzee.

Wat is er dan speciaal aan Zierikzee?

Vroeger vertelde mijn vader dat onze voorouders Rombouts daar vandaan kwamen.

Dank zij de stamboom die door mijn oom Paul lang geleden is opgesteld en die door neef Ben verder is uitgewerkt en voorzien van allerlei bijzonderheden en uitbreidingen, weten we er nu iets meer van.

Want Jacobus Johannes Rombouts (geb. 1806 in Oud-Vossemeer) trouwde in 1839 met Hendrika Verhulst (uit Oosterhout) en ging met haar in Zierikzee wonen. Voor die tijd woonden zijn voorouders in Oud-Vossemeer en halsteren een daarvoor in het Vlaamse Loenhout.

In Zierikzee had Jacobus (Koos) een wagensmederij aan Lammermarkt. Voor hem waren meer Romboutsen smid geweest. Het zat in de familie.

Hendrika en Koos kregen 13 kinderen. In 1848 werd nummer 7 geboren: Petrus Johannes. Hij trouwde in 1875 met de 14 dagen oudere Anna Maria Magdalena van Raamsdonk uit Rotterdam.

Zij hielden het niet lang uit in Zierikzee en vertrokken naar Antwerpen en na de geboorte van hun eerste kind verhuisden ze weer. Nu naar Rotterdam. Waarschijnlijk had Koos helemaal geen zin in het beroep van wagensmid of was er voor hem geen plaats in de smederij. Wat zijn beroep wel was, dat weet ik niet.

Eén van hun 7 kinderen heette Petrus Johannes Josephus (geboren in 1885).

Hij was mijn opa. En hij was zeker geen smid.

Hij had geen talent voor dergelijke ambachten.

Volgens een oud verhaal had hij eens een tafeltje getimmerd, maar toen hij daar op ging staan om aan mijn oma te bewijzen dat het heel stevig was, gingen alle poten er onder uit.

Nee, mijn opa was succesvol als vertegenwoordiger in textiel. Hij kon in de moeilijke crisisjaren tussen 1910 en de tweede wereldoorlog 13 kinderen te eten geven.