Cappadocië

Als toerist weet je niets van wat er in een land gebeurt. Je blijft onwetend van alles wat er zich voordoet en wat er in de Nederlandse kranten staat. We wisten dat er in Turkije meer dan een miljoen gevluchte Syriërs zonder onderkomen rondlopen. Maar dat kan je niet zien, ook al rijd je, zoals wij, al meer dan een week rond in Turkije. Totdat de gids ze aanwijst: de bedelende Syrische kinderen, die op straat van auto naar auto slenteren en om geld vragen.

Een ander punt. We zitten nu in een zeer luxe, maar voor ons belachelijk goedkoop, hotel bij Antalya. Zover het oog reikt zie je uitsluitend andere hotels, enorm grote hotels. Allemaal dicht. De reden kan zijn dat het nu winterseizoen is, maar we weten ook dat de Russen niet meer mogen komen van Poetin en dat er tot vorig jaar 1,3 miljoen toeristen uit Rusland op bezoek kwamen om hier met roebels te smijten. Er is er niet één meer. Dat is een saai gezicht, maar dat is alles wat je ziet. Je begint pas te snappen hoe erg dat is, als je leest dat er hier in Antalya meer dan 400 hotels te koop staan. Dat betekent een mega werkeloosheid voor de mensen hier van voor ons ongekende omvang, die je als toerist niet ziet.

Je kan kritiek hebben op het beleid van Erdogan - en dat hebben we – maar de modale Turk maakt moeilijke tijden door. Ook onze gids is zeer zorgelijk over de toekomst in zijn land.

 Dat neemt allemaal niet weg dat we hier een prachtige reis hadden in Capadocië met het meest bizarre landschap wat je kan bedenken en daar boven met een luchtballon vliegen. met 125 ballonnen tegelijk de lucht in. Bij een temperatuur van -5 graden. Schitterende uitzichten over een besneeuwd bizar landschap.  Het was één van de hoogtepunten van deze reis.


Maar ook de grotwoningen van christenen die eerst voor de Romeinen moesten onderduiken en een eeuw of acht later voor de moslims. Jammer dat we muurschilderingen niet mochten fotograferen. Prachtige voorlopers van de latere iconen waren er bij.

We bewonderden een oud Moslimkloostercomplex Mevlana inclusief een haar uit de baard van de profeet Mohammed! Je kon hem niet zien, want in een doosje, maar je moest er aan ruiken. Dat deden veel Turken (vooral vrouwen) en wij dus ook. Het was een heilige geur.

Teruggekomen in Antalya, aan de “Turkse Riviera”, grepen we direct de mogelijkheid aan om een boottochtje te maken over de Middellandse zee.

Nog een paar dagen in dit hotel en een excursie de bergen in met een kabelbaan en dan vliegen we weer terug naar Nederland.