Geschenk van de Nijl

Herodotus zei het 2400 jaar geleden al: “Egypte is een geschenk van de Nijl”.

Hoe waar dat is, merk je goed als je, net als de rijke Europeanen uit de 19^e eeuw, met een ’dahabya’ over de Nijl vaart. 

In Egypte komt de wind meestal uit het noorden, dus naar het zuiden zeilen zit er meestal wel in. 

Zo ook op onze reis. Stil glijden langs de Nijloevers met zicht op de soms smalle, groene strook tussen de Nijl en de woestijn, op de vele vogels en op de vissers.

Zo is het nu en zo is het al tientallen eeuwen.

Eerlijk gezegd waren we met enige gemengde gevoelens uit Utrecht vertrokken. Hoe is het daar onder het militaire regime van Sisi, dat nog dictatorialer is dan dat van Moubarak? En is het wel veilig genoeg?

Gek genoeg hebben we aan dergelijk zaken niet meer gedacht vanaf het moment dat we in Egypte waren. Eén van de redenen was dat we in een gezelschap waren van 15 (amateur-)egyptologen van een stichting Mehen, die er voor zorgden dat je 10x zo veel ziet als normaal van de Egyptische oudheid. 

De grote expert was Jan Koek, die ons, samen met zijn vrouw Bep, langs vele piramides, graven en tempels voerde en ons ook talloze inscripties, afbeeldingen, teksten en hiërogliefen liet zien.

We hadden een uitstekende kok aan boord, de temperatuur was erg aangenaam en iedere dag meerde de dahabiya ergens af en gingen we een tempel, graf of piramide bezoeken. Soms hadden we de avond ervoor van expert Jan een lezing gehad, zodat we goed geïnformeerd op pad gingen.

Zo kwamen we op een intensieve manier in contact met de oude pharao’s, hun godsdienstige denkbeelden en gebruiken (die soms zeer overeenkwamen met andere godsdiensten), de bouwwijze van de tempels en de invloed van de Egyptenaren op de beschaving van de Grieken en Romeinen. En dus op de onze.

Elke keer stond je weer oog en oog met die duizenden jaren antieke beschaving en raakte je zwaar onder de indruk. Je staat daar dan maar naast een tempel of piramide van 30 eeuwen of zo!

En soms nog veel ouder: we zagen gewoon langs een weg door de woestijn tekeningen en inscripties van 15.000 jaar oud.

Maar ook: op reis gaan met een deskundig reisgezelschap heeft iets zeer stimulerends. Al was het maar de opwinding die zich van het gezelschap meester maakt, als men weer een hiëroglief in een tempel heeft kunnen ontcijferen. 

Want dat konden velen van ons gezelschap! Dus van de weeromstuit pikten wij er ook een graantje van mee.

De dag voor dat we uit Cairo vertrokken viel er nog een Russisch vliegtuig neer in de Sinaï, toen beseften we nog niet dat dit een terreurdaad was – technische gebreken aan het toestel, lazen we - maar thuis gekomen waren we wel blij dat ze niet ons vliegtuig van Egypt Air hadden uitgekozen.