inauguratie van de kerk

Martine kwam ons melden dat over 10 minuten de inauguratie van de kerk zou beginnen en of we direct mee wilden komen.

Snel even andere kleren aangeschoten en naar de Place de l’eglise gesneld.

 

Daar bleek dat het hele dorp op de been gekomen was! Voor de mairie. De burgemeester was er ook. Met sjerp.

Maar er waren meer bobo’s, onder meer  de prefect  en drie leden van de senaat.  We hadden nog zo’n indrukwekkende menigte in Ouge bij een gezien. De restauratie van de kerk was al wel meer dan 2 jaar geleden afgerond en het hele dorp was er wel erg trots op, maar de inauguratie die daar op zou moeten volgen,  was nog altijd niet gebeurd. Nu was die feestelijk dag dus eindelijk daar.

Plotseling zette de menigte zich in beweging in de richting van de kerk. De burgemeester en de oud-burgemeester lieten de genodigden eerst de kerk even zien en keerden vervolgens voltallig terug op de stoep van de kerk.

Kindertjes gingen klaar staan met een kussen en daarop een grote schaar. En raad eens wat?  er werd een lint doorgeknipt door de prefect!  

Dat was het moment dat wij allemaal de kerk in mochten en de speeches konden beginnen. 

Als eerste de burgemeester, daarna de oud-burgemeester en nog een hele rij sprekers. Opvallend was wel dat er geen enkele kerkelijk spreker was. Het was een louter seculiere gebeurtenis. Niemand van de kerk gezien, ook niet als genodigde of belangstellende. Dit was helemaal een zaak van de overheid en niet van de kerk. Erg spectaculair en origineel was het allemaal niet, maar dat stoorde eigenlijk niemand. Dit was een moment, waarop iedere inwoner van het dorp eens trots kon zijn op het dorp.

Tot slot stonden de heerlijkste hapjes klaar in de mairie en kon de champagne rijkelijk vloeien!

afscheid van Veerle

Hadden we onze boot "Veerle" in zo'n mooie gebied ten zuiden van Maastricht in een rustige haven aan de voet van de Pietersberg en met een lekker restaurantje afgemeerd om daar de komende winter te blijven, komt er plotseling een koper! 

We hadden ons er al helemaal mee verzoend dat we geen koper voor de boot  meer zouden kunnen vinden en we verheugden ons al op "plan B" het varen naar Frankrijk in het voorjaar van 2015. We hadden al een haventje in de buurt van Ouge uitgekozen.

Het was geen gemakkelijke beslissing, maar we kozen toch voor verkoop van de Veerle. De kopers waren enthousiast, voor hen ging er een droom in vervulling. Zo voelden wij ons ook 7 jaar geleden. We stemden echter een beetje zorgeloos in met hun eis dat de boot moest worden geleverd in Eembrugge (bij Amersfoort).

En zo kon het gebeuren dat we op een mooie zaterdag in oktober van wal staken en opstoomden naar Maastricht. 

En daarna verder noordwaarts de Maas af. De eerste overnachting was in een stil, vriendelijke haventje in Neer, een dorpje aan de Maas in Noord Limburg. Met uitzicht over de Maas.

Met de botenmakelaar en de kopers hadden we de afspraak gemaakt dat we onderweg ergens in Limburg zouden afmeren en hen aan boord zouden nemen voor een proefvaart. We troffen elkaar in de Leukerplas, maakten daar een proefvaart en tekenden de verkoopovereenkomst.

 Het verliep allemaal zeer plezierig, al hadden wij wel weemoedige gevoelens, nu het afscheid van onze boot zo definitief  ging worden.

Veel tijd daarvoor hadden we niet, want we moesten knopen (= zeemijlen) maken, anders kwamen we nooit in Eembrugge.

Via het Maaswaalkanaal kwamen we op de Waal, waar het behoorlijk druk was. Veel grote schepen op de indrukwekkend brede rivier.

 De sterke stroom voerde ons snel naar het AmsterdamRijnkanaal. Via de vecht en de sluis bij Muiden het Eemmeer op en daarna de Eem. We meerden af in Eembrugge.

 Daar kon het boordje “Te Koop” er af en lieten we de Veerle achter. Als de kopers er net zoveel heerlijke dagen mee gaan varen als wij deden, gaan ze een mooie tijd tegemoet. 

Nog één nachtje pitten op de Veerle en de volgende morgen met de trein naar Maastricht, waar we de auto hadden achtergelaten en door naar Ouge.

familie-oploopje

Hoorden we plotseling dat een nicht (Rinske uit ZuidAfrika) en een neef (Jan uit de USA) met kinderen min of meer toevallig tegelijkertijd in Nederland waren. Gewoonte getrouw roept er dan altijd wel een van de familieleden dat we snel bij elkaar moeten komen. Deze keer was dat Frederieke. Zij is meer dan gemiddeld familie-ziek. Dat is dus heel ernstig!

Later bleek dat ook Pepijn toevallig over was uit de USA in Frankrijk en nog geprobeerd had om snel naar Schiphol te vliegen, maar dat is helaas niet gelukt.

Bovendien was het de laatste keer dat we zo’n familie-oploopje in Vinkeveen konden hebben. Dus de datum werd na (na enig geharrewar) snel geprikt, de catering besteld en de partytent vlug opgezet. Het weer werkte ook nog mee; wat wilden we nog meer?  

We waren het allemaal met elkaar eens dat het erg leuk was elkaar weer eens te zien en te spreken. 

En ook dat we dit moment in een groepsfoto moesten vastleggen. 

Met nog een aparte foto van de nichten,

 natuurlijk.

We wisten op dat moment dat Vetea (11 jaar) mee zou doen aan een kite-surf-wedstrijd in Zeeland. Maar we waren behoorlijk trots toen we daarna hoorden dat hij Nederlands jeugd-kampioen is geworden. Dus we hebben zeker iets om over te praten op de volgende familiereünie.

Maar wanneer zal zijn?