weer terug in Lattes

We zitten weer op onze oude boot in Lattes.Alles blijkt in orde. Dat lijkt gewoon, maar dat is het deze keer niet.

Van Fred, de onderhoudsman, die onze boot onderhoudt en van tijd tot tijd repareert, is het deze winter ongekend koud geweest. “Minder dan acht graden onder nul”, zegt hij. Volgens Mohamed van de capitainerie, zelfs meer dan elf graden vorst. Hoe dan ook: dit heeft niemand hier ooit meegemaakt. Als Fred niet eigener beweging de afvoer van het koelwater had afgesloten en een paar keer de verwarming had aangezet, zouden we nu met de problemen hebben gezeten.

De hele haven was dichtgevroren en zelfs het riviertje de Lez, dat via Montpellier en ons haventje naar zee stroomt, was dichtgevroren. “Je kon zo oversteken!”. We hoorden ook dat er gefietst werd op het ijs.

Alle palmbomen hebben bruine bladeren. Ze moeten allemaal gesnoeid worden om te overleven. In de krant lazen we dat er 150 flamingo’s zijn doodgevroren.

En dat nadat, op onze vraag bij vertrek in oktober of we nog voorzorgen voor de vorst moest treffen, Fred gezegd had: “Nee dat is hier niet nodig”. 

In tussen staan de kranten bol van de moordpartij in Toulouse. Overal de zelfde foto in Franse en Nederlandse kranten; die van de leerlingen van de joodse school. Veel aandacht voor de inspanningen van de politie om de dader te pakken. En Marine Le Pen had het “altijd al gezegd”. Je zou bijna denken dat ze er blij mee is.