Na een super
gezellige Kerstlunch met veel gezang aan de Utrechtse Oudegracht vertrekken we
de volgende dag naar Ouge.
De temperatuur
schommelt rond het vriespunt en dat valt een beetje tegen. We hadden
het iets warmer en zonniger verwacht.
Dus direct maar
actief worden. Queenie stort zich als eerste op de appellikeur, die
al twee maanden staat te “rijpen”.
Maar voordat we er
aan gaan nippen, gaan we naar de kerk van Ouge, want daar zingt Anja
'chansons de Noël internationaux'.
Die likeurtjes
trouwens komen goed van pas als we oud jaar gaan vieren bij Theo en
Anja met hun gasten.
Maar gelukkig loopt
het toch uit op champagne op het hoogtepunt van de avond.
En om het helemaal
echt te maken wordt ook nog het vuurwerk ontstoken, dat Marieke uit
Nl heeft meegebracht. maken ze in Ouge ook eens vuurwerk mee, hoewel, behalve ons zessen, heeft niemand er iets van gezien of zelfs maar gehoord.
Ondanks de lage
temperaturen werken we verder aan de knechtenwoning. Wel met
elektrische kacheltjes aan. Dat wel natuurlijk.
En de kachel moet
blijven branden, dus er moeten regelmatig nieuwe houtblokken voor de
kachel worden gezaagd.
Natuurlijk zijn we ook weer een keer gaan eten bij Pieter. deze keer samen met Anja, Theo en Charlotte (die kenden we nog van oudjaar). Toen we echter bij Pieter binnen kwamen liep de nieuwe hond van hem een beetje in de weg en Queenie struikelde over het beest en kwam ongelukkig tegen een stoel aan: bloed en pijn in de lip. dat was even schrikken maar werd al snel minder erg. Het werd een zeer geanimeerde avond met een heerlijke bouef bourgignon.
Queenie staat het bloed te stelpen
Het is weer heel aangenaam om hier in Ouge te zijn. Saai maar heerlijk. en dat ondanks de kou, het primitieve comfort. Het blijft een raadsel, waarom we dat fijn vinden. Koude kamers, koude gang, 's avonds niet vergeten de elektrische deken aan te zetten, een uur voordat we in ons bed duiken en de volgende morgen weer direct de kachel aansteken. Dan de hele dag klussen in huis en werken in de tuin. En 's avonds dicht bij de kachel zitten en lekker lezen en nadenken over de zin van het leven, waar we dan ook niet achter komen. En dat is misschien ook niet erg, want hoe zinvol is de vraag naar de zin van het leven?
